ارزیابی اثر منابع نشاسته ای و پروتئینی جیره آغازین بر غلظت اسیدهای چرب فرار شکمبه، متابولیت های خون و افزایش وزن گوساله های هلشتاین

در خوراک آغازین گوساله معمولا از دانه ذرت و کنجاله سویا استفاده می شود و اخیرا کنجاله کانولا و دانه جو هم توصیه شده اند. هدف از انجام این تحقیق تعیین اثرات اصلی ومتقابل افزودن دانه ذرت یا دانه جو به خوراک آغازین باکنجاله سویا یا کنجاله کانولا بر الگوی اسیدهای چرب فرار شکمبه و افزایش وزن گوساله ها بود. در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ تعداد ۴۰ گوساله هلشتاین در سن سه روزگی به طور تصادفی جیره های آزمایشی شامل دانه ذرت آسیاب شده–کنجاله سویا، دانه ذرت آسیاب شده–کنجاله کانولا، دانه جو آسیاب شده–کنجاله سویا و دانه جو آسیاب شده– کنجاله کانولا دریافت کردند. اسیدهای چرب فرار شکمبه متابولیت های خونی، مقدار مصرف خوراک آغازین و افزایش وزن گوساله ها ارزیابی شد. دانه ذرت با دو منبع پروتئینی تفاوتی در غلظت کل اسیدهای چرب فرار نشان نداد ولی دانه جو-کنجاله کانولا سبب افزایش غلظت کل اسیدهای چرب فرار نسبت به دانه جو-کنجاله سویا شد. کم ترین خوراک مصرفی به تیمار دریافت کننده دانه جو-کنجاله کانولا و بیش ترین مقدار به تیمار دریافت کننده دانه ذرت-کنجاله سویا تعلق داشت. بیش ترین افزایش وزن به تیمار دریافت کننده ذرت-کنجاله سویا و کمترین افزایش وزن به تیمار دریافت کننده جو-کنجاله کانولا تعلق داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که دانه ذرت بر دانه جو و کنجاله سویا برکنجاله کانولا برای تنظیم خوراک آغازین گوساله ها برتری دارد. ترکیب دانه ذرت-کنجاله سویا بهترین و ترکیب دانه جو-کنجاله کانولا ضعیف ترین عملکرد را در گوساله ها نشان داد.

Keywords:

استات , پروپیونات , گلوکز , pH شکمبه , افزایش وزن