بررسی تاثیر تعدیلگری سرمایه اجتماعی و عدم اطمینان محیطی بر گرایش به کارآفرینی و عملکرد با نقش میانجیگری سرعت نوآوری در شرکت های کوچک و متوسط دانش بنیان استان خراسان رضوی

در محیط پویای امروزی داشتن استراتژی های مناسب به تنهایی برای سازمان ها کافی نبوده و باید آن ها قادر به هماهنگی با محیط خود نیز باشند.. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تعدیلگری سرمایه اجتماعی و عدم اطمینان محیطی بر گرایش به کارآفرینی و عملکرد با نقش میانجیگری سرعت نوآوری در شرکتهای کوچک و متوسط می باشد. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها توصیفی و پیمایشی است. برای گردآوری داده‎ها از پرسشنامه که بر مبنای پرسشنامه های استاندارد بود استفاده شد. جامعه آماری پژوهش مدیران شرکت‎های کوچک و متوسط دانش بنیان در استان خراسان رضوی بودند که بالغ بر ۳۱۶ شرکت دانش بنیان در سطح استان خراسان رضوی فعالیت داشتند. که بر اساس فرمول کوکران ۳۲۰ نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند و پرسشنامه را تکمیل کردند. تجزیه وتحلیل اطلاعات هم برای مدل روابط مستقیم و هم برای مدل تعدیلگری نیز به کمک روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار لیزرل صورت پذیرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که گرایش کارآفرینی بر عملکرد شرکت و سرعت نوآوری تاثیرگذار است. هم‎چنین نقش واسط سرعت نوآوری در رابطه گرایش کارآفرینی و عملکرد مورد تایید قرار گرفت. علاوه براین نتایج نقش تعدیل‎گر سرمایه احتماعی و عدم اطمینان محیطی در رابطه گرایش کارآفرینانه و عملکرد شرکت مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

گرایش به کارآفرینی , سرعت نوآوری , سرمایه اجتماعی , عدم اطمینان محیطی , عملکرد , شرکت های کوچک و متوسط