اصلاح توابع تراوایی نسبی حاصل از آزمایش های جابه جایی نفت-گاز در شرایط نزدیک امتزاجی با استفاده از مدل سازی معکوس

یکی از عوامل اصلی در مدلسازی صحیح جریان دو فازی نفت و گاز در محیط متخلخل، استفاده از توابع معتبر تراوایی نسبی می باشد. تمامی مطالعات گذشته نتوانسته اند مدلی صحیح و سازگار را برای بیان تاثیر تزریق نزدیک امتزاجی بر رفتار کیفی و به خصوص کمی توابع تراوایی نسبی ارائه دهند. در این مقاله هدف اصلی مقایسه مابین روش های مرسوم تراوایی نسبی می باشد تا بتوان بر اساس انتخاب بهینه روش های تعیین منحنی های تراوایی نسبی دو فازی در شرایط تزریق نزدیک امتزاجی گاز توابع تراوایی نسبی را اصلاح نمود. در این مقاله سعی گشته است تا با انجام آزمایش های جابه جایی سیال (تزریق گاز دی اکسید کربن در نمونه نفت یکی از مخازن نفتی ایران و بر روی نمونه مغزه های ماسه سنگی و دولومیتی) به روش ناپایا، میزان خطای اندازه گیری را تا حد ممکن کاهش داده و نیز با انتخاب مقایسه ای و بهینه ترین روش، از میزان خطای عددی در تعیین تراوایی نسبی کاسته شود. در این مطالعه توابع معتبر تراوایی نسبی از روش تمام عددی بر اساس مدلسازی معکوس تعیین شده است، به طوری که از روش های نیمه تحلیلی به عنوان حدس اولیه داده های تراوایی نسبی برای کاربرد در شبیه ساز تجاری دو فازی و تک بعدی استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهد که روش تمام عددی به عنوان بهینه ترین روش، رابطه اصلاحی سازگار با نتایج آزمایشگاهی را در شرایط تزریق نزدیک امتراجی جهت تولید مقادیر تروایی نسبی ارائه می دهد. می توان از رابطه اصلاحی ارائه شده برای تولید داده های تراوایی نسبی در شبیه سازی تزریق نزدیک امتزاجی گاز در مخازن نفت استفاده نمود.

Keywords:

تراوایی نسبی نفت و گاز , شرایط نزدیک امتزاجی , آزمایش های جابه جایی سیالات به روش ناپایا , مدل سازی معکوس