تعیین واحدهای جریانی در بخش مخزنی سازند سروک در یکی از میادین هیدروکربنی جنوب غرب ایران

سازند سروک یکی از مهم ترین مخازن کربناته ایران است. در این مطالعه از تلفیق اطلاعات زمین شناسی و پتروفیزیکی به منظور سرشت نمایی این مخزن در یکی از میادین بزرگ ناحیه دشت آبادان، واقع در جنوب غرب ایران استفاده شده است. براساس داده های تخلخل-تراوایی مغزه، توصیف مغزه ها و مطالعات پتروگرافی دو چاه کلیدی، واحدهای جریانی شناسایی و تفسیر شد. سه روش پتروفیزیکی مختلف شامل شاخص زون جریانی، شعاع گلوگاه تخلخل و لورنز اصلاح شده بر مبنای چینه شناسی جهت تعیین واحدهای جریانی در بخش بالایی سازند سروک استفاده گردید. براساس نتایج این مطالعه، روش شاخص زون جریانی و شعاع گلوگاه تخلخل به دلیل تغییرات زیاد ویژگی های پتروفیزیکی، نمی تواند به صورت کارآمد در زون بندی و تفکیک واحدهای جریانی در محدوده میدان استفاده گردد. در مقابل، روش لورنز اصلاح شده بر مبنای چینه شناسی که به خوبی ارتباط رخساره ها و فرآیندهای دیاژنزی را با واحدهای جریانی مختلف نشان می دهد، می تواند به طور موثر در زون بندی مخزن استفاده گردد. از دیدگاه ویژگی های رسوب شناسی، بهترین واحدهای جریانی در رخسارهای شیب، شول- بایوستروم و دریای باز کم عمق گسترش دارند و رخساره های لاگون و دریای باز عمیق معمولا کیفیت مخزنی پایینی نشان می دهند. فرآیندهای دیاژنزی سیمانی شدن و تراکم در واحدهای سدی و جریانی با کیفیت مخزنی پایین و انحلال در واحدهای جریانی با کیفیت مخزنی بالا گسترش دارند. نتایج این مطالعه نشان داد که تفسیر واحدهای جریانی براساس توزیع ویژگی های رخساره ای و دیاژنزی می تواند در ارزیابی بهتر مخازن کربناته ناهمگن مانند سازند سروک استفاده گردد.

Keywords:

سازند سروک , واحد جریانی , رخساره رسوبی , فرآیندهای دیاژنزی , کیفیت مخزنی