ببهبود عملیاتی مدل ظرفیت-مقاومت در پیش بینی عملکرد فرآیند سیلاب زنی مبتنی بر کل بازه تولید

ارائه یک تحلیل مبتنی بر شرایط عملیاتی فرآیندهای برداشت ثانویه یکی از وظایف اساسی مهندس نفت است؛ روش های تحلیل تزریق غیر امتزاجی به عنوان یکی از روش های ثانویه به دو دسته تحلیلی و عددی تقسیم می شوند؛ روش های عددی روش های زمان بر و نیازمند خواص دقیق سنگ و سیال و تغییرات فشار در مخزن هستند ولی روش های تحلیلی به داده های ورودی کمتری نیازمند هستند؛ روش های تحلیلی برای تصمیم سازی های مدیریتی مناسب تر هستند. یکی از روش های تحلیلی که اخیرا از آن استفاده می شود مدل ظرفیت- مقاومت است، این مدل از نرخ تزریق و فشار جریانی ته چاه به عنوان تنها داده های ورودی استفاده می کند این سادگی با وجود مزایا و سرعت، معایبی نیز دارد؛ از مهم ترین این معایب می توان نیاز به نوسانات بالا در نرخ تزریق اشاره کرد. این موضوع با کاربردهای عملیاتی در تضاد است زیرا در برنامه های عملی تزریق معمولا نرخ تزریق نوسانات بالای را ندارد، دومین نقص راه حل فعلی عدم در نظرگیری بازه تولید به عنوان یک بازه واحد است به طوری که این بازه به تعداد گام های زمانی شکسته می شود که این موضوع با طبیعت مخزن در تضاد است زیرا تمامی گام های تزریق از ابتدا بر روی نرخ تزریق در یک بازه خاص زمانی اثر دارد. در این پژوهش سعی شد با ارائه تصحیحاتی بر روی راه حل مدل ظرفیت- مقاومت نواقص ذکر شده در بخش مربوط به کارکردهای عملیاتی و طبیعت مخزن کاهش پیدا کرده و فرضیات محدودکننده کمتر شوند. نتایج ارائه شده نشان می دهند که این تصحیحات افزایش دقت تخمین را به صورت کمی باعث شده به طوری که در دومین مخزن شبیه سازی شده، مخزن دارای نوسانات پایین نرخ تزریق و بازه تطبیق تاریخچه کوتاه تر از حد نیاز مدل کلاسیک، بود؛ روابط ارائه شده در پژوهش های گذشته توانایی تخمین عملکرد این مخزن را نداشت ولی روابط ارائه شده تخمین بسیار قابل قبولی را فراهم آوردند.

Keywords:

حل نوین , بهبود تخمین , مدل ظرفیت- مقاومت , نرخ تزریق عملیاتی , کل بازه تطبیق تاریخچه , سیلاب زنی