شناسایی وتحلیل مشکلات سیستمی در نظام نوآوری ملی ایران

نظام نوآوری ملی مجموعه ای از سازمان ها و نهادها در سطح ملی است که در توسعه و انتشار علم وفناوری مشارکت می کنند وبه ایحاد فضای نوآوری می پردازند. دولت ها می توانند در این نظام سیاست های نوآوری خود را تدوین و پیاده سازی کنند. در رویکرد سیستمی، علاوه بر مشکلاتی که هر کدام از اجزا در کارکرد خود دارند، گونه دیگری از مشکلات در ارتباط وتعامل میان اجزا وجود دارد که از آن به عنوان مشکلات سیستمی یاد می شود. در تحقیق حاضر هدف، شناسایی مشکلات سیستمی نظام نوآوری ملی ایران است. به این منظور، ابتدا با مرور ادبیات موضوع مدل مفهومی اجزا نظام نوآوری ملی در ایران ارائه می شود، سپس در یک مطالعه میدانی با توزیع ۳۵۰ پرسشنامه در میان کارشناسان و خبرگان نوآوری کشور به کمک روش مدل یابی معادلات ساختاری به ارتباط و تاثیرگذاری این اجزا بر روی یکدیگر و کارایی نظام نوآوری ملی پرداخته خواهد شد. اجزا مدل نظام نوآوری ملی ایران شامل راهبرد های انتشار و انتقال فناوری، عناصر ساختاری، پیشران های نوآوری و چارچوب های قانونی و تنظیمی می شود. یافته های این تحقیق نشان می دهد مهم ترین مشکل سیستمی نظام نوآوری ملی در ایران، اثربخش نبودن چارچوب های قانونی و تنظیمی بر پیشران های نوآوری است. شناسایی مشکلات سیستمی می تواند به سیاست گذاری های صحیح برای هر کدام از این اجزا و در نهایت ارتقا کارایی نظام نوآوری ملی بینجامد.

Keywords:

نظام نوآوری ملی , مشکلات سیستمی , سیاست نوآوری , مدل یابی معادلات ساختاری