القانون و جایگاه عطردرمانی در پیشگیری از ابتلا به بیماری ها یا مداوای آن ها به عنوان روشی درمانگر

عطردرمانی نوعی طب گیاهی است که از روغن گیاهان برای مداوای بیماری، حفظ سلامت و بهبود جسم و ذهن استفاده می شود. هدف این پژوهش که با رویکرد تحلیلی محتوا گردآوری شده است، بازخوانی کارکرد دارویی عطرها (جانوری و گیاهی) در پیشگیری از ابتلا به بیماری ها یا مداوای آن ها به عنوان روشی درمانگر است تا از این رهگذر اهمیت رایحه درمانی در روش درمانی ابن سینا به عنوان روشی کاربردی یا داروی مکمل تبیین و بررسی شود. مطالعات نشانگر آن است که در تاریخ پزشکی و داروسازی، عطرها به عنوان ادویه مفرد و مرکب کاربرد داشته اند. در میان پزشکان مسلمان، ابن سینا مهم ترین طبیبی بود که از مواد معطر برای تشخیص و مداوای بیماری بهره برده است. نحوه استعمال عطرها به صورت استشمام، استنشاق، استحمام، چکاندن، بخور و ماساژ بوده است و در مواردی به شیوه داروی خوراکی هم تجویز شده است.

Keywords:

AL- Ghanoun , Aromatherapy , Avicenna , Medicinal plants , ابن سینا , القانون , رایحه درمانی , گیاهان دارویی