اثرات روزه داری بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس

بیماری ام اس یک بیماری اتوایمیون است که با واسطه سلول های T فعال شده نسبت به میلین که از سد خونی مغزی می گذرند و با یک آبشار اتوایمیون منجر به آسیب غلاف میلین می شوند آغاز می گردد. نمای کراکتریستستیک این بیماری علائم نورولوژیک عود کننده- فروکش کننده است که در زمان های متفاوت مکان های مختلف دستگاه عصبی مرکزی را درگیر می کنند. طی ماه رمضان اجازه داشتن برای روزه داری یکی از سوالات رایج بیماران است. براساس اطلاعات موجود روزه داری نه تنها عوارض جدی برای بیمار کنترل شده ای که معیار ناتوانی (EDSS: Expanded Disability Status Scale) کمتر از ۳ دارد نخواهد داشت؛ بلکه فواید نوروایمینولوژیک را در پی خواهد آورد. اگرچه برخی از علائم ام اس همچون تاری دید، اسپاستیسیتی- اتاکسی، خستگی، ضعف و مشکلات شناختی ممکن است با روزه داری بدتر شوند؛ اما بلافاصله پس از اتمام روزه داری برطرف می گردند. با این وجود بیمارانی که به فرم فعال بیماری مبتلا هستند و یا طی بیماری یا پس از رمضان سابقه حمله داشته اند، بیمارانی که داروهای آنتی اسپاسمودیک، آنتی کانوالسیو کورتیکوسترویید و ایمونوساپرسیو مصرف می کنند و نیز بیمارانی که سطح ناتوانی عملکردی (EDSS) بالاتر از ۷ دارند بهتر است از روزه داری به ویژه در ماه های گرم سال پرهیز کنند. لذا در این مقاله مروری اثرات روزه داری بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس مورد بررسی قرار می گیرد

Keywords:

Fasting , MS , Multiple sclerosis , Ramadan , ام اس , روزه داری , مولتیپل اسکلروزیس