بررسی رابطه مهارت های جرات ورزی و باورهای انگیزشی بر آموزش خودتنظیمی هیجانی در دانش آموزان شهر یاسوج

هدف از این تحقیق، بررسی رابطه مهارت های جرات ورزی و باورهای انگیزشی بر آموزش خودتنظیمی هیجانی در دانش آموزان شهریاسوج بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه -آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر یاسوج که در سال تحصیلی ۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند می باشد، که ۴۰ نفر از آنها با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردید و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه جرات ورزی گمبریل و ریچی (۱۹۷۵) و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ)۱۹۹۰) استفاده شد. اعتبار پرسشنامه جرات ورزی به وسیله ی آزمون آلفای کرونباخ و آزمون دو نیمه کردن و اعتبار پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) نیز به وسیله ی آزمون آلفای کرونباخ احراز گردید. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و کنترل، آموزش خودتنظیمی هیجانی بر روی گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای به صورت دو جلسه در هفته اجرا گردید. یک هفته پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های بدست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از داده ها نشان داد آموزش خودتنظیمی هیجانی با کنترل اثر پیش آزمون بر بهبود و افزایش مهارت های جرات ورزی دانش آموزان موثر بوده و همچنین موجب بهبود باورهای انگیزشی آنان شده است به این صورت که باعث افزایش خودکارآمدی و کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان شده است اما بر ارزش گذاری درونی آن ها تاثیری نداشته است.

Keywords:

خودتنظیمی هیجانی , مهارت های جرات ورزی , باورهای انگیزشی