مروری بر ویژگی رمان های ادبیات مهاجرت

ادبیات مهاجرت شاخه ی جدیدی از ادبیات معاصر است با ویژگی های مخصوص خود که به دو بخش داستانی و منظوم تقسیم می شود و در هر کشوری بنا به تحولات اجتماعی و تاریخی آن وجود دارد. رشد و شکل گیری این نوع از ادبیات و ورود اصطلاح «ادبیات مهاجرت» به قاموس ادبیات سیاسی و فرهنگ های ملل مغرب زمین، محصول سال های پس از جنگ جهانی اول و دوم جهانی است. در راستای جریان های ادبی معاصر ایران که بعد از مشروطه و به ویژه از دوران پهلوی دوم در ایران رواج پیدا می کند، به تاثیر مهاجرت بسیاری از نخبگان، جوانان و نویسندگان به اروپا و آمریکا به دنبال توسعه تحصیلات و پیدا کردن کار مناسب و آ ینده بهتر، و نیز به تاثیر جنگ و نابسامانی های اقتصادی و...، طیف وسیعی از مهاجران متاثر از عوامل دوگانه دست به قلم بردند و داستان های کوتاه و بلند و یا زمان هایی را به نگارش در آوردند. از میان رمان های نویسندگان مورد نظر، رمان منتخب بیش از دیگر آثارش سبک و بیان خاص نویسنده را نشان می دهد. هرچند نویسندگانی مانند اسماعیل فصیح بسیاری از آثارشان را معطوف به مسئله مهاجرت نوشته اند، این تحقیق موردبررسی قرارگرفته است که در حوزه ادبیات مهاجرت بوده. ادبیات مهاجرت دارای خصیصه هایی ویژه ازجمله پرداختن به مشکلات و مصائب مهاجران است،که این پژوهش به تفصیل به آن پرداخته است. به طور کلی با تحلیل رمان های منتخب، متوجه شده ایم که علی رغم تاثیرپذیری نویسندگان از اندیشه ها و فرهنگ غرب، از گذشته و فرهنگ کشور مادری نیز برکنار نیستند؛ بنابراین مدرنیته و تعارضش باسنت، و پیامدهای مهاجرت از مضامین اصلی این آثار محسوب می شوند.

Keywords:

ادبیات مهاجرت , داستان نویسی رمان , رمان های مهاجرت