شناخت حوزه های آبخیز استان فارس و محدودیت های آن ها

روند کنونی بهره برداری از منابع موجود در آبخیز ها، سبب تخریب بیشتر آن ها می شود. تخریب در بلند مدت تهدیدی جدی برای زندگی آبخیزنشین ها است. بنابراین، باید تدبیری اندیشید تا افزون بر تامین نیازهای اولیه آبخیز نشین ها، محیط امنی را برای زیستن او فراهم کرد. دست یابی به این هدف بزرگ  با اجرای برنامه ی"مدیریت جامع آبخیز" امکان پذیر است. گام اول برای اجرای"مدیریت جامع آبخیز" شناخت هدفمند منابع حوضه و تعیین قابلیت ها و محدودیت های آن است. به منظور شناخت آبخیزها و اولویت بندی محدودیت های آن ها، مطالعاتی که با هدف برنامه ریزی در حوزه های آبخیز فارس انجام شده بود، ارزیابی گردید. ابتدا براساس دو معیار "زهکش های سطحی" و "شرایط پستی و بلندی"، پهنه فارس به ۱۴ زیر حوضه تقسیم گردید. آنگاه با بررسی منابع، بازدید های میدانی و استفاده از نظر خبرگان، محدودیت ها شناسایی شد. آبخیز های فارس از نظر ویژگی های محیطی در ۵ گروه قرار می گیرند و ۲۷ محدودیت در آن ها شناسایی شد. آلودگی محیط زیست، خشکسالی، سیل، فرسایش آبی، بیابان زایی، شوری اراضی و آلودگی آب های سطحی مهمترین محدودیت ها به ترتیب اهمیت می باشند. از این رو، لازم است در همه تصمیم گیری ها و تدوین طرح های توسعه ای این محدودیت ها در نظر گرفته شوند.

Keywords:

آبخیز , آبخیزداری , برنامه ریزی , فارس , محدودیت