اثر بستر کشت در افزایش مقاومت به تنش خشکی در گونه توت آمریکایی (Maclura pomifera L.)

توت آمریکایی (Maclura pomifera L.)بومی آمریکای مرکزی و دارای ارزش های زینتی، اکولوژیکی و دارویی متعدد است. در پژوهش حاضر اثر بسترهای مختلف کشت شامل کود حیوانی، ورمی کمپوست و کنجاله کنجد بر میزان رشد و افزایش مقاومت دانهال های توت آمریکایی تحت تنش خشکی بررسی شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی، شامل چهار سطح بستر کشت (۱. خاک زراعی (شاهد)؛ ۲. ۷۰ درصد خاک زراعی+۳۰ درصد ورمی کمپوست؛ ۳. ۷۰ درصد خاک زراعی+ ۳۰ درصد کود حیوانی کاملا پوسیده؛ و ۴. ۸۰ درصد خاک زراعی+ ۲۰ درصد کنجاله کنجد) و خشکی در سه سطح شامل ۱. بدون تنش (شاهد) (۹۰ درصد تخلیه مجاز رطوبتی)؛ ۲. تنش ملایم (۵۵ درصد تخلیه مجاز رطوبتی)؛ و ۳. تنش شدید (۳۵ درصد تخلیه مجاز رطوبتی)، روی نهال های یکساله توت آمریکایی هر کدام با سه تکرار در فروردین ۱۳۹۶ در مزرعه دانشگاه یزد انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که خشکی به طور معنی داری ارتفاع، قطر یقه، وزن تر و خشک برگ دانهال ها و جذب عناصر غذایی را کاهش داد، درحالی که فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز افزایش یافت. استفاده از بسترهای کشت اصلاح شده در شرایط بدون تنش به طور معنی داری صفات رویشی و جذب نیتروژن و فسفر را افزایش داد. در میان بسترهای استفاده شده، ترکیب خاک زراعی با کود حیوانی و کنجاله کنجد بیشترین تاثیر را در افزایش ارتفاع، وزن تر و خشک برگ و جذب نیتروژن و فسفر نشان دادند. بیشترین غلظت آنزیم آسکوربات پراکسیداز در خاک زراعی با ۳۰ درصد ورمی کمپوست در زمان تنش خشکی شدید حاصل شد. به طور کلی، تقویت بستر کشت به ویژه با کود حیوانی و کنجاله کنجد سبب افزایش مقاومت این گیاه به تنش خشکی و افزایش معنی دار رشد آنها شد.

Keywords:

توت آمریکایی , خشکی , کنجاله کنجد , کود حیوانی , ورمی کمپوست