ارزیابی نمونه برداری با قطعه نمونه و خط نمونه در برآورد صدمات بهره برداری بر درختان باقی مانده جنگل (مطالعه موردی جنگل ناو اسالم)

جنگلداری تک گزینی به منظور مدیریت اکولوژیک و پایدار نیاز به برآورد دقیقی از صدمات بهره برداری بر توده باقی مانده دارد. در این تحقیق دقت و زمان لازم در برآورد فراوانی درختان صدمه دیده در اثر بهره برداری از طریق نمونه برداری قطعه نمونه و خط نمونه در یک واحد بهره برداری به وسعت ۳۰ هکتار در جنگل ناو اسالم بررسی شد. در هر نمونه برداری با شدت نمونه برداری یکسان، پنج اندازه نمونه (تعداد قطعه نمونه و خط نمونه) با ابعاد شبکه آماربرداری متفاوت با طرح منظم تصادفی انجام گرفت. نتایج نشان داد که در هر نمونه برداری اندازه نمونه تاثیر معنی داری در برآورد صدمات دارد (۰۱/۰> p). تعداد ۳۰ قطعه نمونه ۱۰ آری در نمونه برداری قطعه نمونه و تعداد ۵۰ خط نمونه ۶۰ متری در نمونه برداری خطی کمترین تفاوت را با مقدار واقعی صدمات (آماربرداری صددرصد) داشتند (۶۱۸/۰< p). ابعاد مناسب شبکه آماربرداری نیز در قطعه نمونه ۱۰۰ در ۱۰۰ متر با سطوح ۱۰ آری و در خط نمونه ۵/۷۷ در ۵/۷۷ متر با طول های ۶۰ متری تعیین شد. زمان لازم برای نمونه برداری با اندازه نمونه یکسان در خط نمونه حدود ۹۰ درصد کمتر از قطعه نمونه بود. این نتایج نشان می دهد که می توان از نمونه برداری خطی برای برآورد دقیق و سریع از مقدار صدمات واردآمده بر درختان باقی مانده در اثر قطع تک گزینی و چوبکشی زمینی استفاده کرد.

Keywords:

تک گزینی , چوبکشی زمینی , خط نمونه , درختان صدمه دیده , منظم تصادفی