نقش روش چتری و شعاع تزریق ایجاد شده در زمین های ریزشی (مطالعه موردی تونل را هآهن قزوین-رشت-بندرانزلی)

یکی از مهمترین مسائل در زمان حفاری تونل بخصوص در مصالح ضعیف، ایجاد پایداری مناسب و جلوگیری از وقوع گسیختگی ها و ریزش ها در تاج و سینه کار تونل، می باشد. زمانیکه استفاده از سیستم های نگهدارنده متداول مانند بولت، شاتکریت، مش فولادی، قاب فولادی و یا لتیس قادر به تامین نگهداری لازم برای تونل نباشد، استفاده از سیستم های نگهدارنده کمکی خاص ضرورت پیدا می کند. روش پیش تحکیمی قوس چتری از رو شهای شناخته شده سیستم های نگهدارنده در حفاری تونل ها، مغارها و دیگر سازه های زیر سطحی می باشد. در این مقاله به بررسی چگونگی عملکرد این روش و تاثیر آن در تونل را هآهن قزوین-رشت-بندرانزلی پرداخته شده است. همچنین نقش شعاع تاثیر دوغاب در کاهش جابجایی ها در این تونل مورد ارزیابی قرار گرفته است. قسمتی از مقطع این تونل به دلیل قرار گرفتن در مصالح سست و ریزشی دارای پتانسیل ریزش می باشد، بطوریکه عملیات تونلسازی با روشهای نگهداری موجود و متداول امکانپذیر نمی باشد. بدین منظور تونل با پیش نگهداری چتری به طریق عددی توسط نرم افزار تفاضل محدود FLAC 3D مدلسازی شد و اثر شعاع تاثیر دوغاب (پرشدن فاصله بین لول هها با دوغاب) در دو حالت پرشدگی 100% و 75% مورد بررسی قرار گرفت. معیار بررسی، جابجایی رخ داده در تاج تونل و سطح زمین و سطوح خطر ساکورایی می باشد. نتایج نشان داد که روش چتری منجر به کاهش جابحایی ها و نشست به میزان 40% و 65% شده است، همچنین شعاع تاثیر مرکز به مرکز دارای اثری مثبت در کاهش جابجای یها است بطوریکه در پرشدگی 100% جابجایی ها و نشست به میزان 19% و 32% نسبت به پرشدگی 75% کاهش یافته است.

Keywords:

روش چتری , شعاع تاثیر دوغاب , جابجایی , سطح خطر ساکورایی