شناسایی وتبیین مفهوم شایستگی اخلاقی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان رویکرد پدیدارشناسی

هدف پژوهش حاضرشناسایی مفهوم شایستگی اخلاقی در بین دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاهفرهنگیان است. جامعه آماری پژوهش، شامل دانشجویان دانشگاه فرهنگیان خرم آباد است که تعداد ۱۷نفر به عنوان نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و همچنین اشباع نظری انتخاب شد.داده های استخراج شده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته با استفاده از روش کد گذاری و استخراجمضمونهای اصلی و فرعی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد نتایج حاصلاز بررسی مصاحبه ها در ارتباط با سوالهایی که مهم ترین عامل در تربیت دانشجویان اخلاق مدار کاهشدروغ گویی و ریا کاری است ، مهم ترین شاخصه اخلاق دانشجویی احترام به دیگران است ، همچنین نگاهتنبیهی قادر به ایجاد اخلاق در دانشگاه نمی شود چراکه تاثیر منفی در فرد دارد ، مهم ترین عامل در کاهشریا کاری نیز الگوبردن از معصومین است ، تاکید و تکرار نیز سبب ایجاد اخلاق نمی شود چون نتیجهعکس می شود ، در صورتی دانشجویان مشتاقانه پذیرای آموزه های اخلاقی اساتید هستند که خود اساتیدنیز به آن ها عمل کنند ، اخلاق یکی از مهم ترین متغیرها در موفقیت سازمان هاست چون در آن با دیگرانمعاشرت می شود ، شایستگی اخلاقی در دانشگاه فرهنگیان مهم تر است چون نقش معلم از سایر نقوشمهم تر است ، همچنین نشان دادن ژست اخلاقی نصیحت گرا باعث رشد اخلاقی نمیشود چون تاثیر منفیدر فرد می گذارد. یافته های حاصل از پژوهش می تواند جزء برنامه های اصلاحی دانشگاه فرهنگیانجهت بهره مندی دانشجویان از اخلاق حرفه ای خود در دستور کار قرار گیرد.

Keywords:

شایستگی اخلاقی , پدیدارشناسی , آموزه های اخلاقی , اخلاق حرفه ای