بررسی اثرگذاری استفاده از راهبردهای خودراهبری در بهبود فرایند های یاددهی و یادگیری دانش اموزان مقطع ابتدایی

یادگیرندگان خودراهبر، مالکان و مدیران مسول فرایند یادگیری خود هستند ، این قبیل افراد از مهار ت های لازم برای دسترسی و پردازش اطلاعات مورد نیاز خود برای مقصود و هدف خاص برخوردارند. پژوهش های انجام شده در حیطه های آموزش بزرگسالان ، آموزش فراگیران تیزهوش و یادگیری شبکه - محور و یادگیری از راه دور، موید این است که خودراهبری در یادگیری مفید می باشد . متفکران عرصه تعلیم و تربیت جهت دستیابی به معنایی دقیق تر از خود راهبری یادگیری از واژه ای تحت عنوان فراشناخت استفاده می نمایند ، که این واژه معنایی تازه به خودراهبری یادگیری بخشیدهوآن را از دریچه ای نو مورد بحث قرار می دهد ، فراشناخت ، که حوزه اندیشه گری نوینی می باشد، به معنای تفکر درباره تفکر است و ترکیبی از نظارت و خودتنظیم کنندگی فرایندهای فکری می باشد. فراشناخت . موتوری است که خودراهبری را به حرکت در می آورد.فراشناخت به معنای توانایی فردی به واکنش ، فهمیدن و شاهد یادگیری شخصی خویش می باشد. آگاهی فراشناختی ، مشتمل بر تعیین هدف، نظارت،خودارزشیابی و تنظیم در خلال فرایندهای اندیشیدنونوشتن در هنگام مطالعه و انجام تکالیف است مربیان بزرگ، تفکر را مبنا و اساس آموزش قرار داده اند و رشد استعداد تفکر را هدف عمده موسسات تربیتی تلقی می کنند و یکی از مهارت های اساسی تفکر، مهارت حل مساله است . بنابر این مهم این پژوهش با هدف بررسی اثرگذاری استفاده از راهبردهای خودراهبری در بهبود فرایند های یاددهی و یادگیری دانش اموزان مقطع ابتدایی انجام یافته است .

Keywords:

خودراهبری , سبک یادگیری , یادگیری