بررسی رابطه خودکارآمدی ریاضی و خودتنظیمی تحصیلی با پیشرفت ریاضی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر داراب

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی ریاضی و خودتنظیمی تحصیلی با پیشرفت ریاضی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر داراب انجام گرفت . روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر و پسر پایه ششم ابتدایی مدارس دولتی شهر داراب در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای و بر حسب جدول مورگان از بین ۲۵۸۰ نفر (۱۴۸۰ دختر و ۱۱۰۰ پسر) تعداد ۳۳۰ نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی میدلتن و میگلی (۱۹۹۷) و پرسشنامه خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت (۱۹۹۰) استفاده شد. هر دو پرسشنامه از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد که بین پیشرفت ریاضی با خودکارآمدی ریاضی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. بین پیشرفت ریاضی با خودتنظیمی تحصیلی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان (۰۰۰۱/۰p=، ۳۳۲/۰( B = قدرت پیش بینی متغیر پیشرفت ریاضی دانش آموزان را دارد. خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان (۰۰۰۱/۰p=، ۴۳۹/۰( B = نیز قدرت پیش بینی پیشرفت ریاضی دانش آموزان را دارد.

Keywords:

خودکارآمدی ریاضی , خودتنظیمی تحصیلی , پیشرفت ریاضی