دنیای کنونی عصر ارتباطات و رسانه های گروهی است . فضای مجازی نسل جدیدی از فضای روابط اجتماعی است که با اینکه عمر زیادی ندارد، ولی توانسته است در زندگی مردم جا باز کند و بسیاری از آنان را با خود درگیرکند .
بازی های رایانه ای خواسته یا ناخواسته وارد خانواده ها شده است و اگر بخواهیم آن را نادیده بگیریم و فرزندان مان را از داشتن این بازی ها محروم کنیم ، در آنها حرص بیشتری برای انجام چنین بازی هایی ایجاد کرده و آنها را وادار می کنیم تا به دور از چشم ما این کار را انجام دهند. همچنین این بازی ها به بخش جدایی ناپذیری از زندگی کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان تبدیل شده اند.تغییرات سبک زندگی از قبیل کوچک شدن خانواده ها و تک فرزندی و نبود هم بازی ، زندگی آپارتمانی و محدودیت تحرک برای کودکان، نبود فعالیت ها و جست و خیزهای کودکانه ، تنهایی کودکان و غیبت های طولانی والدین ، در کنار عوامل و زمینه های مختلف دیگر، استفاده کودکان و نوجوانان از رایانه ،
اینترنت ، تبلت و گوشی های هوشمند را اجتناب ناپذیر کرده است . هرچند این روزها
بازی های رایانه ای جزء محبوب ترین بازی ها برای بچه ها محسوب می شوند، اما باید توجه داشت که این بازی ها می توانند به عنوان تهدیدی جدی برای سلامت روح و روان و جسم دانش آموزان نیز به حساب بیایند . در سنین پایین تر، کودکان تبلت را دوست دارند و ساعت ها وقت خود را برای این بازی ها صرف می کنند. شاید بازی با تبلت بتواند مهارت خاصی را به آنها آموزش بدهد، اما مشکل اصلی این بازی ها آن است که بچه ها تمام وقت خود را صرف این کار می کنند که باعث آسیب های جسمی و روحی جدی خواهد شد .