پیش بینی اثربخشی سازمانی مدارس بر اساس مولفه های خودکارآمدی معلمان در مدارس ابتدایی شهر همدان

هدف از این پژوهش پیش بینی اثربخشی سازمانی مدارس بر اساس مولفه های خودکارآمدی معلمان در مدارس ابتدایی شهر همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه معلمان مدارس ابتدایی شهر همدان به تعداد ۱۳۰۹ نفر(۱۱۸۴نفر زن و ۱۲۵ نفر مرد) بود. حجم نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان، به تعداد ۳۰۲ نفر آزمودنی انتخاب شد. روش نمونه گیری با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انجام شد. جهت گردآوری دادهها از دو پرسشنامه خودکارآمدی تی اسچانن - موران و وولفولک (۲۰۰۱) و اثربخشی سازمانی هریسون(۲۰۰۸) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسشنامه ها مورد تایید متخصصین قرار گرفت . پایایی ابزار پژوهش با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ ۹۶/۰ برای پرسشنامه خودکارآمدی و ۹۷/۰ برای پرسشنامه اثربخشی سازمانی محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها از شاخص آمار توصیفی مانند(جدول، نمودار، فراوانی ، درصد، میانگین و انحراف معیار) و نیز از روش آمار استنباطی (آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه ) استفاده شد. نتایج نشان داد بین خودکارآمدی معلمان و اثربخشی سازمانی مدارس رابطه مثبت و معناداری وجود داشت . تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که از بین مولفه های خودکارآمدی مولفه درگیر کردن فراگیران بیشترین توان را در پیش بینی اثربخشی سازمانی مدارس دارد. با توجه به نتایج می توان گفت باورها و احساس خودکارآمدی معلمان بر بهره وری و اثربخشی سازمانی مدارس اثرگذار است .

Keywords:

خودکارآمدی , اثربخشی سازمانی , معلمان