تربیت فرزندان در نهج البلاغه

یکی ازمهم ترین دغدغه های خانوادهها برای فرزندآوری ، بحث تربیت است .یکی از مهم ترین دغدغه های خانوادهها برای فرزندآوری ، بحث تربیت است . کم نشنیده ایم که زن و مردهایی می گویند: »در دنیای کنونی چطور می توان کودک را از گزند این همه انحراف و آسیب دور نگه داشت «؟ والدین زیادی هستند که در مسیر تربیتی شان دچار شک و ندانستن ها شده و در بهترین حالت دست به دامن روانشناسی می شوند؛ روانشناسی ای که همه مان می دانیم خاستگاهش تمدن غرب است و هنوز به آن شکل که باید بومی نشده که با پیچیدگی های متفاوت و عرف و شرع ما مردمان مسلمان جور در بیاید. درعین حال غافلیم از منابع پرباری که در دسترس مان هست و بی اعتنا از کنارشان می گذریم . اگر توصیه های روانشناسی و تربیتی معاصر غربی را یک پیشنهاد برای تربیت بدانیم ، باید قبول کنیم که بسیاری از این پیشنهادها و راهکارها هنوز نتیجه شان روشن نیست اما ما توصیه نامه ها و فرامینی دینی برای تربیت خود و فرزندانمان در دسترس داریم که نتیجه اش مشخص است .نهج البلاغه حضرت علی (ع) سرشار از نکات تربیتی است ؛ یعنی بیش از هرچیز دیگر، راهکارهای تربیتی ارائه می کند و برای کسی که می خواهد تربیت شود و تربیت کند بهترین و روشنگرترین منبع است . درمیان نامه ها، خطبه هاو حکمت ها، نامه ۳۱ نهج البلاغه که خطاب به امام حسن (ع) نوشته شده یکی از برترین اسناد تربیتی است . کافی است بخوانیم و کمی دقت کنیم . بحث و تحلیل نکته به نکته آن در فرصت کم ما نمی گنجند اما در ادامه چند نکته بیان خواهیم کرد که در تربیت کودک و نوجوان بسیار اصولی ، مهم و راهگشاست .

Keywords:

نهج البلاغه , تربیت فرزند , حضرت علی (ع) , والدین