بررسی راهبردها و مبانی مفهوم پداگوژی ((PCK در تقویت و بهبود عملکرد تدریس معلمان در مدارس

پداگوژی ، هنر یا علم وجودی یک معلم است . این اصطلاح به صورت عام به استراتژی ها یا راهبردهای آموزش مربوط می شود، که برخی ، از آن به عنوان سبک یادگیری نیز یاد می کنند. پداگوژی که در در لغت نامه ها به معنی “روش آموزگاری ”، “فن تعلیم ” و “ علم تعلیم ” ترجمه شده، گهگاهی هم به عنوان استفادهی صحیح از راهبردهای آموزشی ، در جریان فرایند یاددهی و یادگیری نیز تعریف می شود. پداگوژی در گذشته ، به معنی هنروعلم تربیت کودکان بود و اغلب مترادف با واژه تدریس یا تعلیم و آموزش به کار برده می شد. اکنون پداگوژی مفهوم گستردهتری یافته است و در موارد مختلفی به کار می رود. از جمله ؛ علم ، اخلاق، فلسفه علمی ، فنون مختلف وآفرینش آثار زیبا. اما مهمترین دستاوردی که از پداگوژی انتظار می رود، این است که ، فراگیران با این روش به جای اینکه نگرش و مهارتهای خود را مستقیما از معلمان خود دریافت کنند، بتوانند با راهنمایی معلمان، به کشف ونوآوری برسند و یاد بگیرند که به چه دانشی ، نگرشی و یا مهارتی نیازمندند و چگونه و از چه راهی می توانند آن رابه دست آورند. هدف نهایی ، از کاربست الگوی تدریس پداگوژیک ، یادگیری از طریق همیاری و دستیابی به فعالیت های عالی ذهنی است . یادگیری از طریق همیاری که در شروع این قرن ازطرف جان دیویی مطرح شد، در چند سال اخیر از بحث های دائمی آموزش شده است . به این ترتیب ، فراگیران وارد فرآیند کشف ، نوآوری و در یک کلام، خلاقیت می شوند و اینجاست که هنرها و از جمله مهمترین و بهترین آنها برای دستیابی به این هدف، وارد میدان می شوند و »تئاتر پداگوژیک « مفهومی کاربردی و نوین پیدا می کند

Keywords:

آموزش و پرورش , پداگوژی , پداگوژی محتوا , توسعه آموزش