معناشناسی واژگانی حنیف و مسلم در قرآن کریم

معناشناسی « ، دانش بررسی و مطالعه معانی در زبانهای انسانی است که به بررسی ارتباط میان واژه و معنا می پردازد. در مورد معناشناسی واژگان قرآنی یا فهم صحیح واژههای قرآن باید بگوییم که تمام معانی کلمات، وابسته به فهم معنای آن واژهها در عصر نزول و نحوه تعامل قرآن با آنهاست و تعیین جایگاه معنایی دقیق هر یک از مفردات قرآن با این روش، در گرو بررسی ریشه شناسی واژه با استفاده از روشهای زبانشناسی و تحلیل معنایی واژه با استفاده از رویکرد ساختاری در متن قرآن است .در این جستار با روش توصیفی - تحلیلی و باتوجه به نکات فوق به معناشناسی دو واژهی حنیف و مسلم پرداخته می شود و به واژگان متضاد و هم معنای آنها اشاره می شود و باتوجه به سیاق آیات به کاربرد این کلمات و حوزهی کارکردهای آنها اشاره می شود لذا با بررسی های انجام گرفته به نظر می رسد قبل از نزول قرآن به مشرکان حنیف می گفتند اما پس از نزول قرآن به مومنان مخلص حنیف گفته شده و اینکه دایره ی وسعت معنایی مسلم از حنیف بیشتر است بعبارت دیگر مسلم کلی تر و حنیف جزئی تر است و هر حنیفی مسلمان است اما هر مسلمانی حنیف نیست و حنیف به مومن با اخلاصی گفته می شود که همچون حضرت ابراهیم ، در راه مستقیم و یکتاپرست و به دوراز افراط وتفریط و هرگونه انحراف باشد، مقید به دین اسلام و تسلیم در برابر دستورات آن و به عبارت دیگر مومن مخلص باشد .و حال اینکه مسلمان فقط به کسی میگویند که مقید به دین اسلام است و تسلیم است در برابر احکام آن .

Keywords:

معناشناسی , مسلم , حنیف , سیاق , تقابل معنایی , شمول معنایی