اثر میکوریزا و پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد سیاهدانه در رژیم های مختلف آبیاری

به منظور بررسی اثر کاربرد قارچ میکوریزا و پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه سیاهدانه در سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ در شهرستان مرودشت انجام گردید. چهار سطح آبیاری (آبیاری در با ۱۰۰، ۷۵، ۵۰ و ۲۵ درصد ظرفیت زراعی) به عنوان کرت اصلی و کاربرد و عدم کاربرد قارچ میکوریزا، کاربرد و عدم کاربرد کود پتاسیم به صورت فاکتوریل در کرت فرعی در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر آبیاری، قارچ مایکوریزا، پتاسیم و همچنین اثرات متقابل آبیاری و قارچ مایکوریزا بر صفات مورد مطالعه معنی دار شد. با افزایش تنش خشکی ارتفاع بوته، تعداد شاخه جانبی، تعداد فولیکول در بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد روغن کاهش یافت. بیشترین عملکرد دانه مربوط به آبیاری در ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی در شرایط کاربرد قارچ میکوریزا (۸۵۶ کیلوگرم در هکتار) و کمترین عملکرد دانه مربوط به آبیاری در ۲۵ درصد ظرفیت زراعی در شرایط عدم کاربرد قارچ مایکوریزا (۱۷۴ کیلوگرم در هکتار) به دست آمد. همچنین، نتایج نشان داد که کاربرد قارچ میکوریزا در شرایط آبیاری در ۷۵ درصد ظرفیت زراعی منجر به افزایش عملکرد و اجزای عملکرد دانه شد و با تیمار آبیاری در ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی در شرایط عدم کاربرد قارچ میکوریزا اختلاف معنی داری نداشت. در تیمار آبیاری در ۲۵ درصد ظرفیت زراعی بین کاربرد و عدم کاربرد قارچ میکوریزا برای اکثر صفات سیاهدانه اختلاف معنی داری مشاهده نشد.

Keywords:

تنش خشکی , تعداد فولیکول , ظرفیت مزرعه , عملکرد بیولوژیک , عملکرد روغن