مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با درمان فراشناختی در کاهش نقص توجه انتخابیاختلال وسواسی_جبری

روش: طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماریپژوهش شامل تمامی بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- جبریمراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۱بود.تعداد۴۵نفرازاین بیمارانبه صورت هدفمندانتخاب شده وبه طورتصادفی در دو گروه آزمایش (گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهدو گروه درمان فراشناختی) ویک گروهگواه (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند.ابزاراندازه گیریدراین پژوهش،آزمون استروپ ریدلی استروپ ( ۱۹۰۵) بود. پروتکل درمان مبتنی برپذیرش وتعهد (باخوبوران، ۲۰۰۸) و درمان فراشناختی (ولز، ۲۰۰۸) در طی هشت جلسه ۶۰ دقیقه ای به ترتیب برای گروه آزمایش اول و دوم اجرا شد ولی گروه گواه، هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. به منظورتجزیه وتحلیل داده هاازتحلیلواریانسیک راهه و نرم افزار SPSS-۲۳استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس یک راهه بیانگر اثربخشی هر دو مدل درمانی بر کاهش زمان واکنش (سرعت)، افزایش تعداد پاسخ های صحیح (دقت) بود (۰۵/۰ p<).همچنین بر اساس نتایج آزمون تعقیبی توکی، بین دو گروه درمانی در متغیرهای پژوهش در ایجاد تغییر در زمان واکنش( سرعت)، در کارت های ۱ و ۲ آزمون استروپ معنی دار نبود اما در کارت ۳ درمان مبتنی بر پذیرش بر تعهد ، بیشتر و موثرتر از درمانفراشناختیبوده است. همچنین تفاوت در دو گروه در ایجاد تغییر در تعداد پاسخ های صحیح ( دقت ) در کارت های ۱ و ۲ آزمون استروپ معنی دار نبود اما در کارت ۳ درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، موثرتر از درمان فراشناختی بوده است(۰۵/۰ p<).نتیجه گیری:تحقیق حاضر نشان داد درمان ACT و درمانMCTدر کاهش نقص در توجه انتخابی بیمارانOCD موثر بودند.

Keywords:

اختلال وسواسی - جبری , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , درمان فراشناختی , نقص در توجه انتخابی