ذات و صفات خدا در اندیشه فضل ابن شاذان و اتین ژیلسون

مسئله خداشناسی ازدغدغه های بنیادی انسان است. نقش اساسی این مفهوم ونحوه باوربه وجودیاعدم وجودخدادرهمه ابعادزندگی انسان آشکاراست،ونگرش ملحدانه نسبت به خدااست که ماهیت هستی انسان رابه طور عام ومعنای آزادی ومسئولیت اخلاقی اورابه طورخاص،تعیین می کند. لذاشناخت ذات وصفات الهی از مهم ترین مباحث کلامی است که اندیشمندان فارغ ازروش هاومبانی فکری هریک درباره آن گفتگووابرازعقیده کرده اند.در این راستاپژوهش حاضر که به روش کتابخانه ای و اسنادی انجام گرفته به بررسی و مقایسه دیدگاه های فضل ابن شاذان و اتین ژیلسون در خصوص ذات و صفات خدا می پردازد. نتایج این تحقیق نشان داد که بین دیدگاه ژیلسون به عنوان یک فیلسوف نوتومائی و فضل ابن شاذان به عنوان یک متکلم شیعی که تفکرات فلسفی او در مورد ذات و صفات خداوند مشابه فیلسوفان مشاءاست، نقاط اشتراک فراوانی وجود دارد. از اشتراکات آنان روش یکسان فلسفی ایشان؛یعنی روش بهره گیری از عقل در استدلال هایشان و عقیده یکسان آنها در سازگاری عقل و دین است که باوجود اختلافاتی در نحوه بیان مطالب ، موجب اشتراک عقیده شده است.

Keywords:

ذات وصفات خدا , فضل ابن شاذان , اتین ژیلسون