ارزیابی خصوصیات مهندسی بتن های خودتراکم ژئوپلیمری با استفاده از روش تاگوچی

در پژوهش حاضر در راستای توسعه پایدار و حفظ محیط زیست، از سرباره و خاکستربادی فعال شده در محیط قلیایی، به عنوان مواد چسباننده ژئوپلیمری جایگزین سیمان، در ساخت و ارتقا خصوصیات بتن های خودتراکم ژئوپلیمری استفاده گردیده است. محلول فعال ساز قلیایی حاوی سدیم هیدروکسید و سدیم سیلیکات مایع بوده است. عیار مواد چسباننده ۵۰۰-۷۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب و نسبت آب به مواد چسباننده ۴۵/۰-۴۸/۰ بوده است. درصد یون سدیم ۵-۷ درصد عیار مواد چسباننده و نسبت سنگدانه درشت به ریز در سه سطح ۷۵/۲۵، ۷۰/۳۰ و ۶۵/۳۵ استفاده گردیده است. طراحی آزمایش ها با استفاده از روش تاگوچی و براساس آرایه متعامد L۹ بوده است. ۹ طرح مخلوط اصلی و ۳ طرح مخلوط صحت سنجی بتن خودتراکم ژئوپلیمری ساخته شده است. مشخصات بتن تازه و خصوصیات مکانیکی از جمله مقاومت های فشاری و کششی دونیم شدن، مدول الاستیسیته و جذب آب بتن های خودتراکم ژئوپلیمری ارزیابی گردیده است. عیار مواد چسباننده و نسبت سنگدانه درشت به ریز بیشترین اثر را بر خصوصیات مکانیکی بتن های سخت شده، داشته اند. حداکثر مقاومت های فشاری و کششی دونیم شدن ۵۸ و ۵/۴ مگاپاسکال، مدول الاستیسیته ۳۲ گیگاپاسکال و حداقل جذب آب ۸/۲ درصد حاصل شده است. خصوصیات مکانیکی بتن های خودتراکم ژئوپلیمری با دقت مناسبی (۹۶۷/۰R²≥) با روش تاگوچی قابل تحلیل و پیش بینی بوده است.

Keywords:

بتن خودتراکم ژئوپلیمری , سرباره , خاکستربادی , مدول الاستیسیته , طراحی آزمایش تاگوچی