تاثیر سرمایه روان شناختی بر تاب آوری سازمانی در دوران شیوع کووید-۱۹ (مطالعه موردی: هتل های شهر مشهد)

صنعت گردشگری از دیرباز به عنوان یکی از آسیب پذیرترین صنایع در مواجهه با انواع بحران ها شناخته شده است. در میان انواع بخش های فعال در حوزه گردشگری، بخش هتلداری به واسطه کاهش نرخ سفرها و اقامت در طول همه گیری کووید-۱۹ بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته است. به این منظور، برای کاهش اثرات مخرب بحران ها بر بخش هتلداری، ادبیات مفهوم تاب آوری را معرفی می کند. از این رو، پژوهش حاضر تاثیر سرمایه روان شناختی مالکان و مدیران هتل را بر تاب آوری سازمانی در طول شیوع کووید-۱۹ بررسی می کند. این پژوهش از نظر هدف کاربردی، شیوه جمع آوری اطلاعات پیمایشی و به لحاظ بررسی روابط بین متغیرها، همبستگی با تاکید بر مدل سازی معادلات ساختاری است. برای درک روابط مدل مفهومی، این پژوهش با استفاده از پرسشنامه ای که در مهر ماه و آبان ماه ۱۳۹۹ میان ۱۵۷ نفر از مالکان و مدیران هتل و هتل آپارتمان های شهر مشهد به روش در دسترس توزیع شد، نسبت به جمع آوری داده ها اقدام کرد. نتایج آزمون فرضیه ها با به کارگیری نرم افزارهای اس پی اس اس و اسمارت پی ال اس ۳ حاکی از آن است که سرمایه روان شناختی مالکان یا مدیران هتل می تواند امید و خوش بینی را در کارکنان ایجاد نموده و به آن ها در پذیرش واقعیت و آمادگی برای بحران های احتمالی آینده کمک کند. همچنین تاثیر رضایت مالکان و مدیران هتل از زندگی بر تاب آوری سازمانی قابل ملاحظه است و بیان می کند که سطح رضایت از زندگی مالکان و مدیران هتل به طور قابل توجهی بر روند بهبود کسب وکار تاثیر می گذارد.

Keywords:

تاب آوری سازمانی , رضایت از زندگی , سرمایه روان شناختی , صنعت هتلداری , کووید-۱۹