بوم پایش برخی گونه های ماهیان گل خورک سواحل جزرو مدی بندرعباس با بهره گیری از شاخص نوین بافت شناسی اپیدرم

جانداران آبزی به واسطه سازگاریهای فیزیولوژیکی و ریخت شناسی به استرس های محیطی پاسخ می دهند. ماهیان کف زی نظیر گل خورک اغلب به عنوان شاخص زیستی یا گونه های نگهبان زیست بوم های آبی جنگلهای حرا و پهنه های گلی و جزر ومدی معرفی می شوند. در پژوهش حاضر، طی نمونه برداری از سه منطقه ساحلی بندرعباس (خورآبی، خواجهعطاء و خور سورو) در فصل بهار، سه گونه ماهی گلخورک با نامهای Periophthalmous waltoni Boleophthalmus dussumeri, و Scartelaos tenuis شناسایی شدند. مطالعات بافت شناسی در این ماهیان بنابر رویکرد رنگ آمیزی عمومی (روش هماتوکسیلین- ائوزین) و اختصاصی (پریودیک اسید شیف (PAS)- آلسین بلو (AB)) بر اپیدرم پوست متمرکز گردید. نتایج نشان داد که اپیدرم ضخیم از ویژگیهای مشترک در هر سه گونه ماهی گلخورک بوده و عموما ناشی از تورم سلول های میانی پوست، توسعه عروق مویرگی درون اپیتلیالی و برآمدگیهای پوستی (به جز گونه (P. waltoni است. سلول های موکوسی تنها در دو گونه B. dussumeri و S. tenuis مشاهده شد. در گونه P. waltoni که ساکن نواحی فراجزرومدی است به جز بالهها، سراسر بدن پوشیده از فلس بوده ولی در گونه پائین جزرومدی B. dussumeri، فلسها محدود به ناحیه بالاسر، پشتی، سینهای و ساقه دمی بوده است و در سطح پوست گونه بین جزرومدی S. tenuis، هیچگونه فلسی مشاهده نگردید. این نتایج نشان دهنده الگویی از اختصاصات گونه ای ماهیان گل خورک در تمایز زیستگاه های جزرومدی، مبتنی بر تظاهرات اپیدرمی فلس ها به عنوان یک شاخص بوم بافت شناسی است.

بوم پایش برخی گونه های ماهیان گل خورک سواحل جزرو مدی بندرعباس با بهره گیری از شاخص نوین بافت شناسی اپیدرم Keywords:

Fishes airborne , Epidermis , Histology , Mudskipper , Nutrition , اپیدرم , بافت شناسی , تغذیه , گل خورک , ماهیان هواتنفس