معرفی و تعیین ضریب محافظه کاری گونه های گیاهی زاگرس مرکزی (مطالعه موردی: جنگل کاکارضا، استان لرستان)

آشفتگی های طبیعی و انسانی منجر به کاهش تنوع بیولوژیکی و درنتیجه کاهش پایداری اکوسیستم ها شده اند، بنابراین متریک هایی که اطلاعات کیفی بیشتری در مورد تک تک گونه ها و ترکیب کلی جوامع گیاهی فراهم کنند، می توانند برای ارزیابی محیط های طبیعی، ارزش های حفاظتی آنها و اثرات آشفتگی های انسانی، مفید واقع شوند. در پژوهش پیش رو برای اولین بار در ایران، در جنگل کاکارضا استان لرستان، ضریب محافظه کاری (Conservatism coefficient) گونه های گیاهی با استفاده از قطعات نمونه اصلاح شده ویتاکر تعیین شد. این ضریب با توجه به میزان حساسیت گونه های گیاهی در برابر آشفتگی ها و همچنین برمبنای میزان تعلقه و پایبندی گونه های گیاهی به شرایط اکولوژیک با استفاده از نظرات متخصصان گیاه شناسی تعیین شد. براساس نتایج مشخص شد که ۵۷/۶۷ درصد گونه ها در طبقه اول ضریب محافظه کاری (CC:۱-۳)، ۳۲/۱۷ درصد در طبقه دوم (CC:۴-۶)، ۸/۴۶ درصد در طبقه سوم (CC:۶-۸) و ۱/۵۸ درصد در طبقه چهارم (CC:۹-۱۰) قرار داشتند. همچنین گونه های Astragalus leonardii ،Astragalus longirostratus  وBunium luristanicum در طبقه چهارم قرار گرفتند و بیشترین ضریب محافظه کاری را داشتند. بر این اساس و با توجه به اطلاعات موجود در زمینه موقعیت حفاظتی این سه گونه، می توان آنها را به عنوان گونه های معرف جنگل های کمتر تخریب یافته بلوط زاگرس معرفی کرد. استفاده از ضریب محافظه کاری در مناطق جنگلی کمتر دست خورده و مقایسه آن با مناطق دیگر، با بررسی ارزش حفاظتی مناطق مختلف و تعیین گونه های با ارزش حفاظتی بیشتر، منجر به ارزیابی بهتر برنامه های مدیریتی و احیایی خواهد شد.

Keywords:

آشفتگی , تعلقه , کیفیت فلورستیک , گونه های مهاجم