نقش عزت نفس، ترومای عاطفی و غفلت دوران کودکی بر پیش بینی تاب آوری مادران

تاب آوری به عنوان توانایی سازگاری موفقیت امیز در مواجهه با رویدادهای اسیب از جمله تروما شناخته می شود. این توانایی ممکن است تحت تاثیر تجربیات نامطلوب دوران کودکی قرار گیرد(چن و همکاران، ۲۰۲۲) به نظر می رسد ترومای دوران کودکی دارای اثرات بسیار قدرتمند و ماندگاری باشد (چافر و همکاران، ۲۰۲۲). اگرچه شیوه های فرزند پروری پذیرفته شده ی اجتماعی و قانونی مانند تنبیه بدنی در فرهنگ ها و اقوام مختلف متفاوت است. به نظر می رسد یک توافق کلی وجود دارد که آزار و اذیت کودکان به ویژه در بعد عاطفی نباید مجاز باشد(مونته گومری و همکاران. ۲۰۱۹) چرا که تجارب آسیب زای دوران کودکی مانند سوء استفاده عاطفی، روابط ناکارآمد والدین، غفلت و... مستقیما منجر به ایجاد آسیب پذیری شناختی در کودک می شود (دوی و همکاران. ۲۰۱۹). هدف پژوهش حاضر بررسی نقش عزت نفس. ترومای عاطفی و غفلت عاطفی دوران کودکی بر پیش بینی تاب آوری مادران بود. جامعه مورد پژوهش شامل کلیه مادران ۱۸ تا ۴۰ سال تهران بود. نمونه ای به حجم ۰ مادر به صورت در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه ها بصورت آنلاین پاسخ دادند. به منظور گردآوری داده ها از سیاهه تاب اوری(کانر و دیویدسون ۲۰۰۳)، مقیاس عزت نفس روزنبرگ (۱۹۶۵) و پرسشنامه ترومای دوران کودکی (برنستاین و همکاران، ۲۰۰۳) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه استفادهشد. نتایج نشان داد همبستگی عزت نفس با تاب آوری مثبت و معنادار بود (۰/۰۵). همبستگی ترومای عاطفی و غفلت عاطفی با تاب آوری منفی و معنادار بود. پژوهش حاضر تاکید می کند که بهبود و ارتقا عناصر مهم شخصیتی از جمله عزت نفس بسیار مهم بوده و به مادران در ناملایمات زندگی بخصوص تجارب آسیب زای دوران کودکی جهت افزایش سطح تاب آوری کمک می کند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که عزت نفس پیش بینی کننده ی تاب آوری است که برای مداحلات روان شناختی آینده و مداحلات بهداشت عمومی در جمعیت مادران اهمیت زیادی دارد. از آنجایی که تاب آوری تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد، مادران می توانند با افزایش عزت نفس سطح تاب آوری خود را بهبود ببخشند. همچنین غفلت و ترومای عاطفی از طریق القای شرم، ترس و درماندگی باعث درونی شدن احساس بی کفایتی، بی ارزشی, ناتوانی و عزت نفس پایین و عدم تاب آوری می شود که می توان گفت احتمالا مادران لحظات سختی را تجربه خواهد کرد که نمود این تنش و عدم تاب آوری می تواند تاثیر قابل توجهی بر رابطه مادر-فرزندی داشته باشد و از کیفیت آن بکاهد. پژوهش حاضر تاکید می کند که بهبود و ارتقا عناصر مهم شخصیتی از جمله عزت نفس بسیار مهم بوده و به افراد در ناملایمات زندگی بخصوص تجارب آسیب زای دوران کودکی جهت افزایش سطح تاب آوری کمک می کند. همچنین فعالان حوزه سلامت روان باید دسترسی به خدمات درمانی و اگاهیبخشی نسبت به تروما را فراهم کنند که از تاب آوری مادران حمایت می کند.

Keywords:

عزت نفس , ترومای عاطفی , غفلت عاطفی , تاب آوری , مادران