تاثیر تمرینات تناوبی شدید بر تغییرات بیان ژن mir۱۴۶a در هیپوکامپ و شاخص های گلیسمی در رت های دیابتی سالمند

مقدمه: MicroRNAها به عنوان نشانگرهای زیستی بالقوه مفیدی برای بیماری های مختلف ازجمله دیابت، بیماری های قلبی، بیماری های عصبی و بیماری های مرتبط با سن گزارش شده اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر ۸ هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان mir۱۴۶a، قندخون، انسولین و مقاومت به انسولین در هیپوکامپ رت های نر دیابتی سالمند است. روش کار: در این مطالعه ۴۰ سر موش صحرایی نر ۱۸ تا ۲۱ ماهه نژاد ویستار با میانگین وزن ۲۰±۲۸۰ گرم انتخاب شدند. موش ها پس از دیابتی شدن از طریق محلول استرپتوزوتوسین، به روش تصادفی به چهار گروه تمرین (HIIT) سالم، کنترل سالم، تمرین (HIIT) دیابتی و کنترل دیابتی (هر گروه ۱۰ سر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی ۵ روز در هفته مطابق با برنامه های تمرینی HIIT به مدت ۸ هفته به تمرین ورزشی پرداختند. داده ها با استفاده از نرم افزار GraphPad Prism نسخه ۸ در سطح معناداری ۰۵/۰P< تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد باعث افزایش بیان mir۱۴۶a درگروه تمرین دیابتی و تمرین سالم نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (۰۰۱/۰P<). میزان قندخون، انسولین و مقاومت به انسولین در گروه های تمرین دیابتی، تمرین سالم و کنترل سالم کاهش معنی داری نسبت به کنترل دیابتی داشت (۰۰۱/۰P<). نتیجه گیری: به نظر می رسد ۸ هفته تمرین HIIT با افزایش بیان mir۱۴۶a احتمالا بتواند سبب کاهش تخریب نورونی در ناحیه هیپوکامپ شود و همین طور به عنوان سازوکار غیردرمانی مناسبی برای افراد دیابتی به منظور پیشگیری یا کاهش آسیب در این ناحیه مغزی شود که با اعمال شناختی در ارتباط است.

تاثیر تمرینات تناوبی شدید بر تغییرات بیان ژن mir۱۴۶a در هیپوکامپ و شاخص های گلیسمی در رت های دیابتی سالمند Keywords:

Aging , Diabetes , Hippocampus , Mir۱۴۶a , دیابت , سالمندی , هیپوکامپ , mir۱۴۶a