تاثیر ده هفته تمرین استقامتی بر تغییرات ساختار بافتی و استریولوژیک بخش پارانشیمی کبد و سطح سرمی کلسترول و تریگلیسرید در موشهای اورکتومی شده

مقدمه: با شناخت بهتر تغییرات مختلف ساختاری و بیوشیمیایی که در دوران یائسگی در کبد رخ می دهند و همچنین میزان تاثیر تمرینات ورزشی بر آنها، می توان تغییرات و بیماری های کبدی را در این دوران مدیریت کرد. لذا هدف از این تحقیق بررسی تاثیر ده هفته تمرین استقامتی بر تغییرات ساختار بافتی و استریولوژیک بخش پارانشیمی کبد و سطح سرمی کلسترول و تری گلیسرید در موش های اورکتومی شده بود. روش کار: ۲۰ سر موش صحرائی به طور تصادفی به چهار گروه شامل گروه سالم کنترل، گروه سالم تمرین، گروه اورکتومی کنترل و گروه اورکتومی تمرین تقسیم شدند. گروه های تمرین سه هفته بعد از عمل جراحی تمرین را آغاز کردند. برنامه تمرینی شامل ده هفته دویدن بر روی تردمیل بود. نمونه برداری از بافت کبد و خونگیری ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. یافته ها: اورکتومی شدن باعث آسیب به ساختار بافتی، افزایش حجم پارانشیم کبد (۰۰۹/۰ > P)، بزرگ شدن اندازه (۰۰۰/۰ > P) و کاهش تعداد کل سلول های هپاتوسیتی (۰۰۰/۰ > P)، افزایش سلول های هپاتوسیتی دو هسته ای (۰۰۴/۰ > P) نسبت به گروه کنترل گردید و حجم پارانشیمی کبد با تمرین کاهش یافت (۲۷۰/۰ > P). همچنین میزان تری گلیسرید و کلسترول سرم با اورکتومی افزایش معنی دار داشته و با تمرین کاهش معناداری را نشان دادند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که انجام تمرین استقامتی باعث بهبود عملکرد و ساختار بافتی کبد آسیب دیده متعاقب اورکتومی می گردد، به نحوی که آرایش و مورفولوژی سلول های هپاتوسیتی و پارانشیم کبد در گروه اورکتومی تمرین طبیعی تر از گروه اورکتومی می باشد

Keywords:

Exercise , Ovariectomy , Menopause , Liver , Histology , Stereology , تمرین , اورکتومی , یائسگی , کبد , هیستولوژی , استریولوژی