بررسی رابطه باورهای معرفت شناختی و راهبردهای یادگیری خودنظم دهنده در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

مقدمه:باورهای ساده اندیشانه معرفت شناختی در واقع خستگی، نبود انگیزش و بی اعتمادی به توانمندی شخصی را به دنبال دارد، چرا که این افراد دانش را شامل اجزای بی ارتباط ، مبهم، در احاطه مرجع و تلاش برای یادگیری را بی فایده تلقی می کنند. در این مطالعه رابطه بین باورهای معرفت شناختی و راهبردهای یادگیری خودنظم دهنده در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی مورد بررسی قرار گرفت. روش کار:در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، ۶۲۵ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی به روش سرشماری در مطالعه شرکت نمودند.  داده ها با استفاده از سه پرسشنامه مشخصات دموگرافیکی، باورهای معرفت شناختی شومر و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی(MSLQ) جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل  همبستگی، تحلیل واریانس وآزمون t گروه های مستقل( با استفاده از نرم افزار۱۸  SPSS استفاده شد . یافته ها: دراین مطالعه بین مولفه های باورهای معرفت شناختی دانشجویان و راهبردهای یادگیری خودنظم دهنده رابطه معناداری دیده شد.بین راهبردهای یادگیری خودنظم دهنده و مولفه ساده بودن دانش رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت (۱۶۰/۰ r= و ۰۰۱ /۰ P <). همچنین بین راهبردهای یادگیری خودنظم دهنده و مولفه توانایی ذاتی(۳۶۱/۰- r=و ۰۰۱/۰P<) و یادگیری سریع(۲۶۶/۰-  r=و  ۰۰۱/۰ P < )   رابطه منفی و معنی داری وجود داشت. و بین مولفه های قطعیت دانش و منبع دانش با راهبردهای یادگیری خودنظم دهنده رابطه معناداری مشاهده نشد (P>۰/۰۵). نتیجه گیری: در این مطالعه غالب مولفه های باورهای معرفت شناختی دانشجویان تاثیری معناداری بر استفاده از راهبردهای یادگیری خودنظم دهنده داشتند.

Keywords:

Epistemological Beliefs , Self-regulating Learning Strategies , Students , باورهای معرفت شناختی , راهبردهای یادگیری خودنظم دهنده , دانشجویان