شیوع خود درمانی و برخی عوامل مرتبط با آن در بین دانشجویان دانشگاه های بجنورد در سال ۱۳۹۱

چکیده زمینه و هدف: خود درمانی یکی از مسایل مهم بهداشتی- اجتماعی است که می تواند معضلات مهمی را برای فرد و جامعه ایجاد نماید. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع خود درمانی و برخی عوامل مرتبط با آن در بین دانشجویان دانشگاه های شهر بجنورد درسال ۱۳۹۱ صورت گرفته است. مواد و روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی مقطعی می باشد. نمونه‎گیری بصورت سهمیه‎ای طبقه‎ای تصادفی بین ۳ دانشگاه علوم پزشکی، آزاد اسلامی و پیام نور، انجام شد، در مجموع حجم نمونه‎ی برابر با، ۶۰۰ نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری داده‎ها یک پرسشنامه‎ی خود ساخته، شامل دو بخش بود. قسمت اول مشخصات دموگرافیک شامل ۶ سوال، و قسمت دوم سوالات شامل ۲۶ سوال، مربوط به سنجش عوامل مرتبط با خود درمانی بود، که به صورت لیکرت ۳ تایی بصورت کم=۱، متوسط= ۲ و زیاد= ۳ امتیاز دهی می‎گردید. یافته ها: از مجموع ۵۹۰ پرسشنامه تکمیل شده، میانگین سنی شرکت کنندگان(۱۹/۴±) ۸۴/۲۲ بود که (۵۰/۶۰%) آنان دختر و بقیه پسر بودند. میزان متوسط خود درمانی در این پژوهش(۹/۴۱%) ذکر شد که شیوع آن در دختران بیشتر بود. بیشتر دانشجویان اطلاعات دارویی خود را از طریق مطالعه ی کتاب (۶/۴۳%) بدست آورده بودند. بین خود درمانی با عدم اطمینان به طبابت پزشکان، نداشتن وقت برای مراجعه به مطب و تهیه آسان داروها از داروخانه رابطه‎ی معنادار مشاهده گردید(۰۰۱/۰p< ). بیشترین میزان خوددرمانی مربوط به دانشجویان دانشگاه پیام نور بود. نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع خود درمانی بالا بود. با توجه به نتایج پژوهش، آموزش دانشجویان جهت افزایش آگاهی آنان نسبت به داروها، و همچنین نظارت بر فروش دارو در داروخانه ها ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

Keywords: Self – medication , students , North Khorasan University Of medical sciences. , واژه های کلیدی: خوددرمانی , دانشجویان , دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی