استفاده از میکروارگانیسم ها برای کاهش بیابان زایی
Publish place: Journal of Iran Nature، Vol: 4، Issue: 1
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 24
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IRNAT-4-1_015
تاریخ نمایه سازی: 29 دی 1402
Abstract:
در دهههای گذشته از روشهای مختلفی برای مبارزه با بیابانزایی استفاده شده است که میتوان به گیاهان بادشکن و جنگل کاری در نواحی خشک به منظور کاهش فرسایش خاک و تثبیت تپههای شنی اشاره کرد. اگر چه کاشتن گیاهان میتواند باعث تثبیت شنهای روان و مانع گسترش بیابانزایی شود اما باد قادر است ذرات خاک حدفاصل پوشش گیاهی را جابه جا کند. پوستههای زیستی یکی از روشهایی است که در مناطق بیابانی برای تثبیت خاک و شنهای روان و ممانعت از گسترش پدیده بیابان زایی استفاده شده است. پوستههای زیستی، که به اسامی دیگری مانند پوسته های میکروبیوتیک، میکروفیتیک و یا کریپتوگامیگ نیز خوانده میشوند، چند میلی متر بالایی سطح خاک را میپوشانند. پوستههای زیستی خاک در نواحی خشک و نیمه خشک وجود داشته و حدفاصل بین پوشش گیاهی تنک این نواحی را پر میکنند. پوستههای زیستی از موجودات مختلف مانند سیانوباکترها، قارچها، جلبکها، گلسنگها، خزه ها و سرخسها تشکیل شدهاند.
Authors
مریم تیموری
استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران