رابطه ی توانمندسازی روان شناختی و عملکرد شغلی با میانجی گری نگرش های شغلی در کارکنان شرکت بهره برداری نفت و گاز مارون-اهواز

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه توانمندسازی روان شناختی و عملکرد شغلی با میانجی گری نگرش های شغلی بود. روش: جامعه آماری همه کارکنان شرکت بهره برداری نفت و گاز مارون- اهواز بودند، که از بین آن ها ۲۱۶ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه های توانمندسازی روان شناختی (اسپریتزر، ۱۹۹۵)، رفتار نابارور شغلی (آکینو، لویس، و برادفیلد، ۱۹۹۹)، رفتار شهروندی سازمانی (پودساکف، مک کنزی، مورمن، فتر، ۱۹۹۰)، رفتار درون نقشی (ویلیامز و اندرسون، ۱۹۹۱)، خشنودی شغلی (آیرونسون، اسمیت، برانیک، گیبسون، پل، ۱۹۸۹)، و تعهد عاطفی (ماودی، استیرز، و پورتر، ۱۹۷۹) بودند. این پرسشنامه ها از روایی و پایایی قابل قبولی در پژوهش حاضر برخوردار بودند. نتایج با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری (SEM) بر اساس AMOS۲۰ و SPSS۱۶ بدست آمد. برای آزمون فرضیه های ساده از روش همبستگی ساده و آزمون فرضیه های میانجی گر از روش بوت استرپ استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از برازش خوب مدل با داده ها بود. تحلیل های بیشتر مربوط به فرضیه های ساده نشان داد که توانمندسازی روان شناختی رابطه مثبت معنی داری با خشنودی شغلی، تعهد عاطفی، رفتار شهروندی سازمانی، رفتار درون نقشی و رابطه منفی معنی داری با رفتار نابارور شغلی دارد. نتایج مربوط به فرضیه های میانجی گر نیز نشان داد که تعهد عاطفی میانجی گر هم رابطه توانمندسازی روان شناختی با رفتار شهروندی سازمانی و هم رابطه توانمندسازی روان شناختی با رفتار درون نقشی است، اما خشنودی شغلی تنها میانجی گر رابطه توانمندسازی روان شناختی با رفتار شهروندی سازمانی است. نتیجه گیری: بنابراین با نتایج بدست آمده می توان نتیجه گیری کرد که تلاش برای افزایش توانمندسازی روان شناختی بر نگرش های شغلی، و در نهایت بر عملکرد شغلی اثر مثبت می گذارد.

Keywords:

Psychological empowerment , Counterproductive behavior , organizational citizenship behavior , In-role behavior , Job attitudes