مساله مکان یابی پوششی مراکز امدادی در رفتار مدیریت لجستیک بشردوستانه با عملیات نجات مبتنی بر پهپاد در شرایط عدم قطعیت

بلایای طبیعی به دلیل ماهیت غیرمنتظره بودن و وسعت وقایع، تنوع و مقدار تدارکات و خدمات مورد نیاز قربانیان، نیازمند بسیج فوری و اقدام ذینفعان متعدد است. تمرکز عملیات های امداد بحران بر طراحی حمل و نقل مواد کمکهای اولیه، غذا، تجهیزات و پرسنل نجات از نقاط عرضه به تعداد زیادی از گره های مقصد که در سراسر ناحیه بحران از نظر جغرافیایی پراکنده شده اند و تخلیه و انتقال سریع افراد آسیب دیده از بحران به مراکز پزشکی و پناهگاه های امن می باشد. لذا از مسائل مهم و کارآمد در حمل و نقل بشردوستانه، مساله مسیریابی وسیله نقلیه امدادی است. در این مقاله، مساله مکان یابی تسهیلات فازی متراکم با ظرفیت چند سطحی در عملیات نجات مبتنی بر پهپاد مورد مطالعه قرار می گیرد. هدف این مساله تعیین بهترین مکان ها برای راه اندازی و سوخت گیری جایگاه ها به گونه ای است که زمان انتظار حادثه دیدگان برای دریافت امداد مورد نیاز از یک آستانه مشخص فراتر نرود. به دلیل ماهیت غیر قطعی بحران در مدل پیشنهادی تقاضا فازی در نظر گرفته شده است سپس این مدل فازی با استفاده از روش خیمنز به مدل قطعی تبدیل شده است. در نهایت مدل ریاضی پیشنهادی با استفاده از الگوریتم NSGA-II حل و نتایج ارائه گردید.

Keywords:

مدیریت لجستیک بشردوستانه , عملیات نجات مبتنی بر پهپاد , عدم قطعیت