تغذیه سفره های زیرزمینی با مکان یابی کمی (مطالعه ی موردی حوزه آبخیز گربایگان فسا)

پهنه هایی که از نظر ژئومورفولوژیک همگن هستند، می توانند با یک روش مدیریت شوند. پهنه بندی سطح زمین، تشخیص عوارض زمین به وسیله ویژگی های اساسی سطح مانند ارتفاع، شیب و جهت شیب می باشد در این تحقیق به پهنه بندی کمی سطح زمین با استفاده ی مدل بنیادی پرداخته شد که مدل بنیادی به الگوی از سطح گفته می شود که دارای شکل خاصی مانند حالت پله ای و خطی هستند و با تغییر ضرایب مربوط به آن ها شکل کلی خود را حفظ نموده و تنها انحنا و شیب آنها در جهات مختلف تغییر می نماید. علت انتخاب این فرم ها این است که هر فرم خواص قابل پیش بینی از نظر جهت حرکت آب، قابلیت فرسایش-دهندگی، کاهنده یا افزاینده بودن جریان، قابلیت جمع آوری آب را دارد. در این مطالعه به منظور تشخیص محدوده های مناسب برای تغذیه مصنوعی در منطقه ی کوهستانی گهر و دشت گربایگان، در استان فارس، از پهنه بندی کمی سطح زمین با برازش فرم بنیادی پله ای و خطی، به سطح استفاده گردیده است. برای تشخیص بهترین ساختار بنیادی پله ای قابل برازش از ساختارهایی با رده درجه دو برای پنجره سه تایی و از داده های حاصل از مدل رقومی ارتفاعی با قدرت تفکیک ۱۰ متری استفاده گردیده است. برای تعیین درجه برازش ساختارهای بنیادی از شاخص مجموع اختلاف مربعات اختلافات سطح استفاده شده است. با برازش الگوهای قابل تفسیر به سطح زمین می توان تعیین نمود که زمین به چه الگو و چه مکانیسم تشکیلی شباهت بیشتری دارد. مکان هایی که در بعد قابل قبول شیب نمی باشد (شیب از ۰۰۲/. کمتر و از ۱/۰ بیشتر) مقدار صفر درجه برازش را به خود اختصاص

Keywords:

مدل بنیادی , عوارض سطحی , پهنه بندی ژئومورفولوژیک , تغذیه مصنوعی , گربایگان