اثر فعالیت بدنی در محیط سبز بر شاخص های انگیزش، سواد بدنی، سرزندگی، و میل به ادامه ورزش در دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر فعالیت بدنی در محیط سبزبرانگیزش فعالیت بدنی، سواد بدنی، سرزندگی ذهنی، و سواد بدنی دانش آموزان و تفاوت آن با فعالیت در مجتمع های ساختمانی بدون دسترسی به فضای سبز بود. این پژوهش به صورت نیمه تجربی انجام گرفت. تعداد ۶۰ دانش آموز پسر و ۶۰ دانش آموز دختر مقطع متوسطه به صورت تصادفی به سه گروه (هر گروه ۲۰ نفر به تفکیک جنسیت) تقسیم شدند. پس از یک پیش آزمون (تکمیل پرسشنامه های جمعیت شناختی، سواد حرکتی، انگیزش، سرزندگی و میل به ورزش) دانش آموزان فعالیت بدنی را در محیط های تعیین شده ( گروه اول تمرین و فعالیت بدنی در پارک و فضای سبز، گروه دوم فعالیت بدنی درخانه بدون دسترسی به فضای سبز وگروه سوم فعالیت در خانه کنار گلها و گلدان ها ) به مدت ۸ هفته هر هفته شامل سه جلسه انجام دادند، و در انتها پرسشنامه های مربوطه را تکمیل کردند.نتایج نشان داد که اثر تمرین در پارک و طبیعت بر سرزندگی ذهنی و انگیزش خود -مختار تاثیر گذار بود،اما بر میل به ادامه فعالیت بدنی، سواد بدنی و انگیزش کنترل شده و بی انگیزه گی تاثیرگذارنبود. اثر تمرین در خانه باعث کاهش بی انگیزگی شد،اما بر میل به ادامه فعالیت بدنی، سواد بدنی وانگیزش های خود-مختار و کنترل شده تاثیر گذار نبود.فعالیت بدنی در منزل در کنار پنجره و رو به طبیعت و یا گلدانها برهیچ کدام از متغیرها تاثیری نداشت. به نظر می رسد که فعالیت بدنی در پارک و فضای سبز می تواند باعث افزایش انگیزش خود-مختار و سرزندگی ذهنی دانش آموزان گردد.

Keywords:

تغییرات انگیزشی , نظریه خود-مختاری , فعالیت بدنی , کرونا