آسیب شناسی ارزشیابی کیفی- توصیفی در مدارس ابتدایی: مطالعه ای کیفی

هدف مقاله ی حاضر شناسایی آسیب های ارزشیابی کیفی- توصیفی در مدارس ابتدایی بود. این پژوهش با رویکرد کیفی و بهره گیری از طرح پژوهش غیر پیدایشی انجام گرفت. شرکت کنندگان ۲۴ نفر (۸ کارشناس ارزشیابی کیفی- توصیفی، ۸ معلم و ۸ اولیاء) بودند که با شیوه هدفمند انتخاب و با آن ها مصاحبه ی نیمه ساختار یافته انجام گرفت. رویکرد مورداستفاده در تجزیه وتحلیل داده ها رویکرد توصیفی- تفسیری بود. تحلیل مصاحبه ها به شیوه مقایسه مستمر داده ها تا رسیدن به نقطه اشباع شدگی صورت گرفت. نتایج نشان داد آسیب ها در ۵ عنصر ارزشیابی، ابزار (فهرست وارسی، محتوا، خودسنجی و هم سال سنجی، آزمون های عملکردی، دفتر مدیریت کلاس، پوشه ی کار، و کارنامه و ارتقاء)، نمره، بازخورد و والدین وجود دارد. کارشناسان بیان داشتند معلمان از اهداف ارزشیابی اطلاعی ندارند و روح آن هنوز حاکم نشده است. معلمان به وقت گیر بودن درج بازخوردهای توصیفی، محتوای زیاد و پراکنده، نبودن اهرم فشار برای درس خواندن و غیره اشاره کردند. علاوه بر این والدین نیز بر این باور بودند که انگیزه ی دانش آموزان کم و رقابت از بین رفته است.؛کلاس های توجیهی برگزار نمی شود، ملاک عینی برای قضاوت وجود ندارد و وضعیت درسی دانش آموز به خوبی نشان داده نمی شود.

Keywords:

ارزشیابی , ارزشیابی کیفی- توصیفی , معلمان ابتدایی , دوره ی ابتدایی