بررسی تاثیر رهبری خدمت گزار بر رضایت شغلی درونی و بیرونی با میانجی گری نگرش خدمت گزاری

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر رهبری خدمت‎گزار بر رضایت شغلی درونی و بیرونی کارکنان از طریق میانجی گری نگرش خدمت گزاری است. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، کارکنان دانشگاه رازی کرمانشاه هستند. نمونه گیری با روش تصادفی طبقه ای انجام شد. تعداد ۲۵۰ پرسش­نامه استاندارد در بین کارکنان توزیع و در مجموع ۲۱۲ پرسش­نامه جمع آوری شد. تجزیه­و­تحلیل داده ها و آزمون فرضیات پژوهش با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS۳ انجام شد. ضرایب بارهای عاملی مدل پژوهش نشان می دهد رهبری خدمت گزار به میزان ۲۹/۰ بر رضایت شغلی درونی و به میزان ۵۱/۰ بر رضایت شغلی بیرونی تاثیرگذار است. همچنین­، نگرش خدمت گزاری به میزان ۱۷/۰ بر رضایت شغلی درونی تاثیرگذار است. بنابراین، بر طبق نتایج پژوهش، رهبری خدمت گزار رضایت شغلی درونی و بیرونی کارکنان را به همراه دارد، اما نگرش خدمت گزاری را در وجود آن­ها نهادینه نمی کند. همچنین­، نگرش خدمت گزاری به‎عنوان میانجی گر در ارتباط بین رهبری خدمت گزار و رضایت شغلی درونی و بیرونی تاثیرگذار نیست، اما به‎عنوان یک متغیر مستقل رضایت شغلی درونی کارکنان را به همراه دارد.

Keywords:

رهبری خدمت گزار , رضایت شغلی , رضایت شغلی درونی , رضایت شغلی بیرونی , نگرش خدمت گزاری