اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر تنیدگی والدگری و سلامت روانی در مادران دارای کودک مبتلاء به اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله ای

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر تنیدگی والدگری و سلامت روانی در مادران دارای کودک مبتلاء به اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله ای بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۳ ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه مادران دارای کودک ۷ تا ۱۱ ساله مبتلاء به اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله ای شهر تبریز در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و سپس در ۲ گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش تحت فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت. از مقیاس درجه بندی اختلال لجبازی و نافرمانی مقابله ای(ODDRS) هومرسن و همکاران(۲۰۰۶) و پرسش نامه تنیدگی والدگری(PSI-SF) آبدین(۱۹۹۵) و پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ (۱۹۷۹) ، به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. برای تحلیل دادهها از به دست آمده از تحلیل واریانس آمیخته با نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی در مرحله پسآزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر کاهش تنیدگی والدگری و سلامت روانی داشته است (۰/۰۵>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند به عنوان شیوه آموزشی مناسب برای کاهش تنیدگی والدگری و سلامت روانی مادران دارای کودک مبتلاء به اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله ای در مراکز مشاوره به کار برده شوند.

Keywords:

فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی , تنیدگی والدگری , سلامت روانی , اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله ای