تاثیر جیبرلین در اسطوخودوس و نقش آن در حفاظت گیاه

در کشاورزی پیشرفته سعی بر این است که عملکرد را در واحد سطح بالابرده و تا حد امکان ضایعات و خسارات ناشی از عواملنامساعد را به حداقل برسانند. یکی از رهیافت های نوین در بهبود کمی وکیفی محصولات کشاورزی، استفاده از هورمون های گیاهیمی باشد. جیبرلین یکی از هورمون های گیاهی است که نقش مهمی را در رشد و نموگیاهان بازی می کند. به نظر می رسدکهجیبرلین ها درگیاه باعث طویل شدن سلول ها، تشکیل ریشه، رشد برگ، شکستن دوره خواب بذر، سبز کردن بذور، تولید میوه هایبدون دانه، افزایش رشدرویشی، تولید گل های نر عقیم به منظور تولید بذور هیبرید، افزایش میزان قند، ارتباط با متابولیسم گیاه،کاهش طول دوره گلدهی و افزایش طول میانگره ها می شود. حساسیت گونه های مختلف گیاهان نسبت به جیبرلین ها متفاوتاست. انواع مکانیزم های مقاومت به خشکی در گیاهان شامل: تحمل، فرار و اجتناب است یکی از مکانیزم های اجتناب از خشکیتوسعه سیستم ریشه به دلیل تخصیص بیشتر ماده خشک به ریشه می باشد. از اثرات جیبرلین ها برروی برخی از انواع گیاهان بابکارگیری غلظت مناسب، طویل شدن ریشه وتوسعه آن است که نتیجه آن مقاومت گیاه در مقابل تنش است. دیگر مکانیزم گریز ازخشکی زود رسی ویا دوره رشد کوتاه می باشد که دو مکانیزم مطرح برای آن این است که خودگیاه جیبرلین می سازد و در صورترسیدن مقدار آن به حد آستانه دوره جوانی در گیاه به اتمام رسیده و شروع به گلدهی می کندو دیگری با افزایش سن گیاه تواناییتولید جیبرلین افزایش یافته دوره جوانی به اتمام رسیده و گلدهی آغاز می شود. با توجه به شرایط تنش خشکی که در اغلب نقاطکشور وجود دارد بررسی تاثیر جیبرلین در گیاه اسطوخودوس و نقش حفاظتی آن ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

جیبرلین , تنش خشکی , عملکرد , خواب بذر , طول دوره گلدهی , زودرسی