یکی از تحولات اخیر در گرایش های جدید شهرسازی جهان، توجه به حرکت پیاده و نیازهای آن به عنوان یکموضوع مهم شهری است. بی توجهی به نقش اجتماعی، اقتصادی و معماری خیابان و توجه صرف به حرکتسواره و حل مسائل مختلف آن و غفلت از ساماندهی و برنامه ریزی برای حرکت پیاده، یکی از نقایص شهرسازی معاصر محسوب می شود. شهرها درگذشته از قابلیت
پیاده مداری بالایی برخوردار بودند بگونه ای که پیادهروی به علت دسترسی آسان و هزینه کم اصلی ترین روش جابجایی مردم در فضاها برای کلیه افراد جامعه بهشمار میرفت. این امر با ورود اتومبیل و انقلاب صنعتی دستخوش تغییر شد؛ بدین معنا که موضوع عابر پیاده بهدست فراموشی سپرده شد. توجه به
حمل و نقل موتوری شهرها را با مسائل جدیدی همچون معضلات زیستمحیطی، افزایش چاقی مفرط افراد، بی هویتی و فقدان معنا روبه رو ساخت. رهیافت های بسیاری جهت پاسخ بهاین معضلات در جهان رقم خورده است. یکی از رهیافت های جدید برنامه ریزی و طراحی شهری که تاکید ویژهبر
پیاده مداری و محور پیاده دارد. با توجه به اهمیت این موضوع در این مقاله به بررسی مروری اهمیت و نقشپیاده مداری در شهرها پرداخته شده است.