تحلیل عدم قطعیت در ارزیابی معماری نرم افزار مبتنی بر نظریه شواهد

پیشرفت های اخیر در مهندسی نرم افزار منجر به توسعه روش ها و ابزارهای قدرتمند به منظور ارزیابی ویژگی های کیفی بر روی معماری سامانه های نرم افزاری شده است. هدف از این ارزیابی ها کمک به معمار در اتخاذ تصمیمات مناسب در مورد طراحی سامانه بوده و اغلب زمانی انجام می گیرند که هنوز اطلاعات کافی در مورد سامانه وجود ندارد. به عبارت دیگر، این ارزیابی ها با نوعی عدم قطعیت همراه هستند. با وجودی که این عدم قطعیت در تصمیمات معمار بسیار تاثیرگذار است، در اغلب روش های ارزیابی موجود نادیده گرفته شده است. هدف از این مقاله، بررسی کاربردپذیری نظریه شواهد در توصیف صریح این عدم قطعیت و کمک به معمار در تصمیم گیری است. ضمن ارائه یک مرور اجمالی بر مبانی نظریه شواهد، یک فرایند شش مرحله ای برای ارزیابی معماری مبتنی بر این نظریه معرفی می شود. برای نشان دادن کاربردپذیری فرایند پیشنهادی، ارزیابی یک سامانه کنترل ماهواره شرح داده می شود. همچنین، نشان داده می شود چگونه می توان با تحلیل حساسیت، میزان تاثیر عدم قطعیت هر یک از پارامترهای ورودی را بر دقت نتایج ارزیابی سنجید.

Keywords:

معماری نرم افزار , ارزیابی کمی , ویژگی های کیفی , عدم قطعیت , نظریه شواهد