مروری جامع بر درگیری طوطی سانان با سی آدنوویروس ها و سویه های شایع در پرندگان درگیر: ضایعات ماکروسکوپی و میکروسکوپی

آدنوویروس ها گروه متونعی از ویروس ها هستند که قادرند میزبان های حیوانی متعددی را تحت تاثیر قرار دهند. آدنوویروس طوطی سانان (PsAdV) بعد از ویروس بیماری منقار و پر (PBFD)، به عنوان دومین ویروس بیماری زای کشنده در گونه های طوطی سانان گزارش شده است. آدنوویروس ها از گونه های مختلف طوطی سانان از جمله ،umbrella cockatoos ، sun conures، Budgerigars ، Cockatiels و ... در نقاط مختلف جهان جدا شده اند. به عنوان یک خانواده، آدنوویروس ها، معمولا از طریق مسیر مدفوعی دهانی و شوره پر و به صورت عمودی منتقل می شوند. علائم بالینی پرندگان مبتلا شامل بی حالی، افسردگی حاد، کاهش وزن، استاز چینه دان، لکوسیتوز، اسهال، خونریزی کلوآک و حتی ناهنجاری های پر است. علادم کالبد گشایی شامل نکروز چند کانونی کبد و طحال، نفریت بینابینی و علائم میکروسکوپی شامل فیبروز کبدی و صفراوی، گنجیدگی های داخل هسته ای بزرگ بازوفیلیک در سلول های کبدی، اپیتلیوم لوله های کلیه و سلول های اپیتلیال مجرای جمع آوری، طحال، پیش معده و مخاط روده می باشند که در موارد حاد، اغلب با مرگ بیمار همراه است. برای جداسازی ویروس، روش های ایمونوهیستوشیم، سنجش سرولوژیکی، PCR و nested PCR مورد استفاده قرار گرفته است. آدنوویروس های جدا شده از طوطی سانان، از جنس سی آدنوویروس می باشند. در این جنس، گروه های PsAdV-۹، PsAdV-۸، PsAdV-۵، PsAdV-۲، PsAdV-۱ و PsAdV-۱۰ از طوطی سانان جدا شده است که در اکثر موارد، از نوع PsAdV-۲ بوده است. در حال حاضر، هیچ واکسنی برای PsAdV در دسترس نیست. در نتیجه، با پیشگیری از انتشار ذرات ویروس و ضدعفونی مناسب، گسترش عفونت محدود می شود. همچنین، استفاده از داروهای ضد ویروسی خاص، مانند سیدوفور، برای درمان برخی بیماری آدنوویروسی موثر بوده است.

Keywords:

آدنوویروس ها , طوطی سانان , PCR , PsAdV-۲ , PsAdV