بررسی نقص میانجی مدیریت استعداد در تاثیر مدیریت منابع انسانی استراتژیک بر بهره وری کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی مشهد

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر مدیریت استراتژیک منابع انسانی بر بهره وری کارکنان با واسطه گری مدیریت استعداد است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی وبراساس ماهیت و روش تحقیق، توصیفی- همبستگی از نوع پیمایشی است. ابزار سنجش در این پژوهش پرسشنامه مدیریت استراتژیک منابع انسانی چانگ و هانگ (۲۰۰۵)، پرسشنامه مدیریت استعداد احمدی و همکاران (۱۳۹۱) و پرسشنامه بهره وری نیروی انسانی جاهد (۱۳۸۵) می باشد که روایی و پایایی آن ها به تائید رسیده است. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت اند از کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱، که نمونه ای به تعداد ۲۰۰ نفر، پرسش نامه ها را تکمیل کردند. روش نمونه گیری نیز نمونه گیری در دسترس می باشد. در راستای تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها و آزمون فرضیات از روش مدل یابی معادلات ساختاری و از نرم افزارهای SPSS و PLS استفاده شد. یافته ها حاکی از وجود رابطه مثبت و معنادار بین مدیریت استراتژیک منابع انسانی، بهره وری، شایسته سالاری و مدیریت استعداد دارد. نتایج تحلیل مسیر، نشان دهنده این است که مدیریت استراتژیک منابع انسانی بر بهره وری و مدیریت استعداد تاثیر مثبت مستقیم دارند. همچنین مدیریت استعداد بر بهره وری کارکنان تاثیر مثبت مستقیم دارند. همچنین نتایج نشان داد که مدیریت استعداد در رابطه بین مدیریت استراتژیک منابع انسانی و بهره وری کارکنان نقش میانجی دارد.

Keywords:

مدیریت استراتژیک منابع انسانی , بهره وری کارکنان , مدیریت استعداد