بهبود خواص مکانیکی و حساسیت به ترک داغ در جوش های فولاد زنگ نزن آستنیتی ۳۰۴ با اعمال لرزش الکترومغناطیس همزمان با جوشکاری

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر اعمال همزمان لرزش الکترومغناطیس تحت ولتاژهای ۰، ۱۵، ۳۰ ولت همزمان با انجام فرآیند جوشکاری روی فولاد زنگ نزن ۳۰۴ بر خواص ریزساختار، خواص مکانیکی و حساسیت به ترک گرم بوده است. بررسی های ریزساختاری انجام شده توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ روبشی الکترونی نشان داد که اعمال لرزش الکترومغناطیس همزمان باعث ریزتر شدن دانه ها و تغییر ساختار انجمادی از ستونی به هم محور و همچنین گسترش ناحیه دندریتی هم محور در فلز جوش گردیده است. دلیل این رویداد شکسته شدن نوک دندریت ها و افزایش مراکز جوانه زنی غیر همگن در مذاب و در نتیجه افزایش تعداد جوانه ها در حین انجماد مذاب جوش تشخیص داده شد. اندازه گیری سختی در فلز جوش حاکی از افزایش سختی در اثر اعمال لرزش حین انجماد بوده است. همچنین نتایج آزمون ضربه روی نمونه های جوش نشان داد که در اثر اعمال لرزش الکترومغناطیس تحت ولتاژهای متفاوت انرژی ضربه ای از ۱۱۲ ژول به ۱۳۶ ژول افزایش یافته است و به عبارت دیگر بهبود چقرمگی شکست در نمونه های با لرزش رخ داده است. نتایج آزمون وارسترینت طولی نشان داد که با اعمال لرزش الکترومغناطیس در حین فرآیند جوشکاری این فلز حساسیت به ترک داغ فلز جوش کاهش و به عبارت دیگر جوش پذیری بهبود یافته و همچنین مجموع طول ترک ها در آن و طول بزرگترین ترک در جوش نیز کمتر گردیده است.

Keywords:

لرزش الکترومغناطیس , دندریت ها , ترک داغ , آزمون وارسترینت , فولاد زنگ نزن آستنیتی