رابطه سرمایه فرهنگی با سبک زندگی سلامت محور (موردمطالعه: زنان بالای ۲۰ تا ۴۸سال شهر دامغان)

هدف: هدف از نوشتار حاضر رابطه بین سرمایه فرهنگی با سبک زندگی سلامت محور با تاکید بر نظریه بوردیو و کاکرهام است.  روش: رویکرد کمی محور مبتنی بر شیوه پیمایش(توصیفی- همبستگی)،با تکیه بر ابزار پرسشنامه استانداردشده در بین زنان ۲۰ تا ۴۸ ساله شهر دامغان به تعداد ۴۰۰ نفر در قالب نمونه گیری  دو مرحله ای، در ابتدا خوشه ای و سپس تصادفی ساده یافته ها جمع آوری شد.میزان آلفای کرونباخ سبک زندگی سلامت محور برابر (۰.۹۳۳) و سرمایه فرهنگی (۰.۸۰۰) و میزان روایی همگرایی متغیر وابسته (۰.۴۵۹) و متغیر مستقل برابر با (۰.۴۷۴) به دست آمده است و از روش های آمار توصیفی و استنباطی با تکیه بر نرم افزار های SPSS  و Smart PLS یافته ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها: نتایج توصیفی حاکی از آن است که وضعیت میانگین متغیر ها به همراه مولفه های شان در حد متوسط به بالا بوده است.در بین ابعاد سبک زندگی سلامت محور(روابط بین فردی)و  در بین ابعاد متغیر سرمایه فرهنگی (سرمایه ضابطه ای) اهمیت بیشتری داشته اند.بر اساس نتایج همبستگی پیرسون(۰.۵۷۱) رابطه بین متغیرهای اصلی متوسط، مثبت و معنادار بوده است و رابطه مفروض بین مولفه های سرمایه های عینیت یافته (۰.۴۵۲)و تجسم یافته(۰.۴۲۷) با متغیر وابسته معنی دار با شدت متوسط و رابطه مفروض مولفه سرمایه ضابطه مند (۰.۲۲۵) بامتغیر یادشده معنی دار با شدت ضعیف بوده است. بر اساس نتایج بتای رگرسیون بیشترین بتاها (سرمایه فرهنگی، سرمایه عینیت یافته، سرمایه تجسم یافته، سرمایه ضابطه مند و…) با مقدار ضریب همبستگی (۰.۵۲۷) توانسته اند در حدود ۳۲ درصد از تغییرات متغیر سبک زندگی سلامت محور را تبیین کنند.

Keywords:

زنان , سرمایه فرهنگی , سبک زندگی سلامت محور , دامغان