فولادها و تکنولوژی های جوشکاری نوین درخطوط لوله انتقال گاز

استفاده از فولادهای با استحکام بالا محرکی کلیدی برای کاهش هزینه های انتقال در فواصل طولانی است. پروژه های خطوط لوله در کشور ایران نیز در 25 سال گذشته از این روند تا حدودی متابعت نموده اند و از انواع API 5L-X52 به X65 ارتقا عمومی و اخیرا در مواردی نیز استفاده از X70 دیده می شود. اما در صحنه جهانی لوله های X80,100,120 مطرح گردیده اند و البته نیازمند تکنولوژی های بالاتر تولید فولاد، ساخت لوله، جوشکاری در سایت و نگاهی نو در بازرسی و تایید کیفیت می باشند. در خطوط لوله با استحکام بالا، بخصوص برای کاربردهای انتقال گاز، چقرمگی بسیار عالی در درجه حرارت های پایین در فلز پایه و فلز جوش و منطقه متاثر از حرارت (HAZ) یک الزام برای کاربرد ایمن و ممانعت از شکست می باشد. در پیشرفتی دیگر با استفاده کاملتر از تکنولوژی نورد کنترل شده، درصد تغییر فرم یکنواخت بالا و نسبت تنش تسلیم به استحکام کششی پایین بدست می آید که از شکست نرم توسط تغییر فرم پلاستیک در خطوط لوله درمناطق زمین لرزه و یا منجمد نیز می تواند جلوگیری کند. اما این موضوع که چرا خطوط لوله با استحکام بالا وسایر فولادهای نوین درعمل هنوز آنچنان پیشرفت نکردده اند ناشی از این حقیقت است که فرایندهای سنتی جوشکاری دستی چه از نظر اقتصادی و چه از نقطه نظر متالورژیکی برای فولادهای پیشرفته نامناسبند. در نتیجه صنعت انتقالگاز توسعه فولادها را به همراه فرایندهای جوشکاری مناسب برای آنها خواهان است. در این مقاله یک جمعبندی بر روی کارهای انجام شده به منظور پیدا کردن یک تعادل بهینه ما بین استحکام بالا ، چقرمگی بالا و جوشپذیری خوب ارائه شده است.

Keywords:

فولادهای با استحکام بالا , جوشکاری , خطوط لوله انتقال گاز